Που είναι τα υπόθετα;!

Με αφορμή το ποστ της Γουρουνέλλας και μια κουβέντα που έκανα πρόσφατα με τον ζούζουνο θυμήθηκα να γράψω για τους νέους και άκρως "εμφάνταστους" (καμία σχέση!) λόγους για τους οποίους τσακωνόμαστε απ'τον καιρό που ήρθε το μωράκι στη ζωή μας.

Πρώτος και σημαντικότερος το πόσο κοιμήθηκε ο καθένας και δεύτερος ποιος είναι πιο κουρασμένος. Είναι ένας λόγος απ'τον οποίο πηγάζουν όλοι οι άλλοι γιατί ως γνωστό όταν είσαι κουρασμένος όλα μεγεθύνονται και το πιο ασήμαντο μοιάζει απίστευτα σημαντικό.. εννοείται χωρίς να είναι.

Τρίτος είναι ο τρόπος συμπεριφοράς απέναντι στο μωράκι και κατ'επέκταση ο τρόπος διαπαιδαγώγησης του. Ο ζουζ πιστεύει ότι είμαι πολύ χαλαρή ενώ εγώ ότι είναι πολύ αυστηρός.

Χθες είχαμε και τον απίστευτα "διασκεδαστικό" καβγά του ποιος έβαλε τα υπόθετα της ζουζούνας στην πόρτα του ψυγείου και έλιωσαν. Έγινε μάχη κανονική σας λέω για ένα τόσο αδιάφορο και χαζό θέμα. Μετά σκεφτόμουν κι αναρωτιόμουν αν ήμουν πάντα ένα άτομο που καταπιάνεται και κολλά τόσο πολύ στην ασήμαντη λεπτομέρεια. Κατέληξα ότι δεν ήμουν πάντα αλλά πάντα είχα την τάση μάλλον για να μου βγει τώρα ε;

Όσο συνειδητοποιώ τα λάθη και τις εμμονές μου θέλω να πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο για να τις ξεπεράσω. Άλλωστε άσχημο πράγμα για το μωράκι να ακούει καβγάδες ή να αισθάνεται εντάσεις ανάμεσα στους γονείς του. 

Το πιο σημαντικό όλων είναι ότι την αγαπάμε κι οι δυο πάρα πάρα πολύ και θέλουμε να τη βλέπουμε καλά και γελαστή. Με αυτό κατά νου θέλω να πιστεύω ότι όταν καταφέρουμε να κοιμηθούμε ολόκληρη τη νύχτα για 2 συνεχόμενα βράδια, άντε και 3, τότε θα μπορούμε να δούμε πιο καθαρά ότι οι όποιες διαφορές μας είναι ασήμαντες και αμελητέες.

Πάντως έχουν δίκιο όσοι λένε ότι για να κάνεις παιδί πρέπει να'χεις μια γερή σχέση προηγουμένως. Γιατί αν δεν έχεις οι εντάσεις και οι προστριβές πολλαπλασιάζονται με μορφή χιονοστιβάδας υπερβολικά γρήγορα και εύκολα μετά τον ερχομό του.