Η φάμπρικα

Χθες σαν πήγαινα κάπου, αγχωμένη χωρίς ουσιαστικό λόγο έτυχε ν'ακούσω αυτό το τραγούδι και μου έβαλε τα πράγματα στην κανονική τους προοπτική. Σκέφτηκα ότι τα προβλήματα κι ο πόνος που είχαν αυτοί οι άνθρωποι ήταν τα πραγματικά προβλήματα, τα περισσότερα δικά μας ωχριούν μπροστά σ'αυτά που περάσαν τότε οι άνθρωποι. Είμαστε τυχεροί και δεν το συνειδητοποιούμε τον περισσότερο καιρό..

Η φάμπρικα δε σταματά

δουλεύει νύχτα μέρα

και πώς τον λεν το διπλανό

και τον τρελό τον Ιταλό

να τους ρωτήσω δεν μπορώ

ούτε να πάρω αέρα

Δουλεύω μπρος στη μηχανή

στη βάρδια δύο δέκα

κι από την πρώτη τη στιγμή

μου στείλανε τον ελεγκτή

να μου πετάξει στο αυτί

δυο λόγια νέτα σκέτα

Άκουσε φίλε εμιγκρέ

ο χρόνος είναι χρήμα

με τους εργάτες μη μιλάς

την ώρα σου να την κρατάς

το γιο σου μην το λησμονάς

πεινάει κι είναι κρίμα

Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός

ξεχνάω τη μιλιά μου

είμαι το νούμερο οχτώ

με ξέρουν όλοι με αυτό

κι εγώ κρατάω μυστικό

ποιο είναι τ' όνομά μου

πηγή: stixoi.info

Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς

υγ. ευχαριστώ το ραδιοφωνικό παραγωγό που έβαλε αυτό το κομμάτι εκείνη τη στιγμή και που γενικά βάζει τέτοια μουσική στις εκπομπές του, ευτυχώς εδώ έχουμε ακόμα σταθμούς που δεν ακολουθούν playlist και τέτοιες βλακείες