8 Δεκ 2011

Η φάμπρικα

Χθες σαν πήγαινα κάπου, αγχωμένη χωρίς ουσιαστικό λόγο έτυχε ν'ακούσω αυτό το τραγούδι και μου έβαλε τα πράγματα στην κανονική τους προοπτική. Σκέφτηκα ότι τα προβλήματα κι ο πόνος που είχαν αυτοί οι άνθρωποι ήταν τα πραγματικά προβλήματα, τα περισσότερα δικά μας ωχριούν μπροστά σ'αυτά που περάσαν τότε οι άνθρωποι. Είμαστε τυχεροί και δεν το συνειδητοποιούμε τον περισσότερο καιρό..


Η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα

Δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί
δυο λόγια νέτα σκέτα

Άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην το λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα

Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη μιλιά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ' όνομά μου


πηγή: stixoi.info
Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς



υγ. ευχαριστώ το ραδιοφωνικό παραγωγό που έβαλε αυτό το κομμάτι εκείνη τη στιγμή και που γενικά βάζει τέτοια μουσική στις εκπομπές του, ευτυχώς εδώ έχουμε ακόμα σταθμούς που δεν ακολουθούν playlist και τέτοιες βλακείες

7 σχόλια:

  1. έχεις δίκαιο! ευτυχώς! :)
    καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χμμμ... τεράαααστιο θέμα, κατά τη γνώμη μου... πιστεώ ότι είνα μη συγκρίσιμα... δλδ τα δικά μας είναι πολύπλοκα και αδύνατοι αυτοί τότε καν να τα φανταστούν, ενώ τα δικά τους μας φαίνονται απίστευτα εμάς με τα τωρινά δεδομένα... δύσκολο, δύσκολο...
    θα το αναλύσω στο μπλογκ μου γιατί είναι φανταστικό θέμα, μου δώσατε μεγάλη τροφή για σκέψη, ευχαριστώ...
    μια φάμπρικα πάντα υπάρχει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος8/12/11, 11:52 π.μ.

    Πραγματικά αφυπνιστικό λαλακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προσπαθούσα να σκεφτώ πώς να διατυπώσω αυτό που ήθελα να πω και μετά διάβασα το σχόλιο του JonyG.
    Αυτό, ακριβώς, πιστέυω κι' εγώ.

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι τραγουδάκι κι αυτό, που τα βρίσκεις :)
    ΥΓ. Καλά παθαίνω πλάκα με τη Μπέτυ Μπουπ και με το ροζουλί δέντρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. πολλά ωραίο... το άκουσα κάπου πρόσφατα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. vanilla μου ευτυχώς όντως :)
    καλό απόγευμα!!

    JonyG είναι πολύπλοκα τα δικά μας γιατί τα ζούμε και δεν τα βλέπουμε με την προοπτική που μας δίνει η απόσταση, όπως βλέπουμε τα δικά τους. Και τα δικά τους όταν τα ζούσαν και δεν ήξεραν τι θα γίνει πολύπλοκα ήταν. Χαίρομαι πάντως που σου έδωσα τροφή για σκέψη :)

    Coula μου εμένα με αφυπνίζει και με συγκινεί..

    Lilith μου δε συμφωνώ αλλά σέβομαι την άποψη σας.. Ή μπορεί και να συμφωνώ και να μην το έχω συνειδητοποιήσει... :)
    Φιλιά

    astakouli μου δε σ'αρέσει; Εμένα με συγκινεί βαθιά όποτε το ακούσω.
    υγ. η Μπέτυ και το φούξια δεντράκι είναι πολύ ταιριαστά ε; :)

    Ουφ! μου μπορεί να το ακούγαμε την ίδια ώρα απ'τον ίδιο σταθμό.. ποτέ δεν ξέρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...