Σνουπάκι τρελό κι αγαπημένο

Μετά από το μαύρισμα της τελευταίας βδομάδας θέλω ν'ασχοληθώ με κάτι αισιόδοξο που καταφέρνει καθημερινά, ότι κι αν αισθάνομαι να με κάνει να χαμογελώ. Ποιος άλλος το καταφέρνει αυτό και χωρίς να προσπαθεί; Μα φυσικά ο Σνούπυ μας, το θεόμουρλο, παλαβό, τρελό κι αγαπησιάρικο Σνουπάκι μας.

Ο Σνούπυ γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2008 (εννοείται σε ιστορική μέρα θα γεννιόταν εμ τι; παίζουμε;) και κοντεύει τα 3 του χρόνια. Είναι γεμάτος ενέργεια και τρέλα... φτάνει να μη ζεσταίνεται.. Γιατί άμα σφίξουν οι ζέστες... άστα να πάνε! Απλώνεται στα πατώματα σε διάφορες.. μπερδευτικές στάσεις σε αναζήτηση λίγης δροσιάς. Τη μέρα αυτό φυσικά που η ζέστη είναι αφόρητη. Γιατί μόλις πέσει το βραδάκι και δροσίσει κάπως... Αρχίζουν οι τρελές διαδρομές με το αγαπημένο παιχνίδι του, το πλαστικό γουρούνι του, στο στόμα. Τι τρέξιμο ρίχνει με το γουρούνι δε λέγεται. Τι σκότωμα του κάνει όταν παίζει άλλο πράμα.

Αχ παίρνει αέρα το κοιλάκι μου

Λίγη δροσιά ρε παιδιά

Η ιστορία, μάλλον ο έρωτας (γιατί πρόκειται για πάθος που φτάνει στα άκρα) με το γουρούνι ξεκίνησε όταν η αδελφή μου είχε τη φαεινή ιδέα να του αγοράσει ένα ροζ γουρουνάκι που έκανε ήχους γουρουνίστικους όταν του ζουλούσες την κοιλίτσα. Μόλις άκουσε τη λέξη "γουρούνι" (που του κίνησε την περιέργεια απ'το πρώτο λεπτό) και τη συνέδεσε με το παιχνίδι του ένας έρωτας κεραυνοβόλος και αληθινός είχε γεννηθεί. Εκείνο το πρώτο γουρούνι εξοντώθηκε αρκετά σύντομα, αλλά του βρήκαμε άλλο πλαστικό πορτοκαλί γουρούνι που αντικατάστησε το πρώτο. Μέχρι να το διαλύσει και να'ρθει δεύτερο και τρίτο κ.ο.κ. Τώρα είμαστε στο γουρούνι νούμερο χ. Δεν έχω ιδέα πόσα γουρούνια πέρασαν απ'τη σνουποζωή.

Γουρουνο-απαρτία

Αν του το πιάσω και το βάλω κάπου ψηλά τότε σημάνει συναγερμός. Κάθεται φρόνιμα και κοιτά στο έπιπλο που το έχω τοποθετήσει μέχρι να γίνει κάτι, π.χ. να αποφασίσει μόνο του να γυρίσει κοντά του ή να του το επιστρέψει κάποιος κι έτσι το γουρούνι να σωθεί και να γυρίσει στα δόντια του αληθινού του ιδιοκτήτη. Αν το βάλω σε άλλο δωμάτιο και κλείσω την πόρτα είναι ικανός να ξεροσταλιάζει για ώρες μπροστά της και να κατεβάσει τα μούτρα του μέχρι το πάτωμα για να του το δώσω πίσω. Η σχέση Σνούπυ-Γουρουνιού είναι μια σχέση απόλυτης αφοσίωσης, εξάρτησης και έρωτα αχαλίνωτου και δυνατού.

Κοίτα μην ακουμπήσεις τα γουρούνια μου ε!

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες τελευταία (και προτού αποσυρθεί το παλιότερο πολύπαθο γουρούνι) προστέθηκε νέο κίτρινο γουρούνι στην παρέα έτσι που τώρα όταν του λέω "Φέρε το γουρούνι" υπάρχει μια ψιλοσύγχιση γιατί εγώ μπορεί να εννοώ το νέο κι αυτός να κουβαλήσει το παλιό που λατρεύει και το 'χει φέρει στα μέτρα του.

Με το γουρούνι παίζουμε βεβαίως. Μου το φέρνει και του το κλωτσώ και το φέρνει πίσω κτλ. Το θέμα είναι ότι αυτό δεν το κάνει μόνο όταν θέλω ή του το ζητώ, αλλά σε κάθε πιθανή ευκαιρία. Μόλις ξυπνήσω το πρωί π.χ. και πάω με τη τσίπλα στο μάτι να πλυθώ εμφανίζεται ένα γουρούνι στα πόδια μου. Ή όταν πάω να φύγω για δουλειά ή όταν γυρνώ απ'τη δουλειά ή όταν κάθομαι να φάω. Πιάσατε το νόημα. Το γουρούνι είναι βασικός λόγος τσακωμών με τον Σνούπυ που πιστεύει ακράδαντα πως όταν υπάρχουν 3 δεπτερόλεπτα κενά το μόνο που μπορεί να θέλω να κάνω είναι να παίξω με το γουρούνι. Γουρουνόπολεμος διεξάγεται στο σπίτι μας επί καθημερινής βάσης! Και μαντέψτε ποιος είναι ο χαμένος...;  :)

Όχι πάλι φωτογραφία!