Spring-summer cleaning ή αλλιώς ξεσκαρτάρισμα

link

Πολλές φορές κάνω ένα γενικό ξεσκαρτάρισμα σε διάφορα πράγματα:
Π.χ.:

Στο ποια blog παρακολουθω.. αν βρω ότι κάποιος με κλείδωσε χωρίς λόγο και αιτία έξω, διαγράφω το blog από το reading list να μη βλέπω post που δεν μπορώ να διαβάσω.

Στα ρούχα που φοράω ή που δεν φοράω ποια. Πετάω όσα δεν μπαίνουν, είναι παλιά, είναι βαρετά, είναι δώρα που δε μ’άρεσαν ποτέ. Πετάω, γιατί η μάνα μου ποτέ δεν πετάει τίποτα και το να κρατώ άχρηστα με αρρωσταίνει, με κουράζει.

Στο σπίτι ανοίγω συρτάρια, κάνω ανακατανομές, συγυρίσματα, φυλάω πράγματα με διαφορετική διάταξη, σε διαφορετικό χώρο, με διαφορετικό τρόπο. Πετάω κι εδώ πολλά αχρήστα, σπασμένα, ότι φανταστείς.

Σε φίλους.. κοιτώ ποιος με θυμάται μόνο όταν με χρειάζεται, όταν θέλει κάτι, αλλιώς είμαι ξεχασμένη γι’αυτόν. Σε τέτοιους "φίλους" λέω γειά. Κι αργά ή γρήγορα πιάνουν το νόημα. Ή δεν το πιάνουν. Πρόβλημα τους.

Στις σχέσεις. Κρατάω τις αναμνήσεις που αγαπώ. Τα άτομα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, είτε το ήξεραν είτε όχι. Τα άλλα τα άσχετα άτομα τα ξεχνάω, τα διαγράφω. Κάνω χώρο στο σκληρό μου.

Δε γουστάρω να κρατώ άτομα, πράγματα, αναμνήσεις που δε τα χρειάζομαι, δε με βοηθούν, με βαραίνουν, με κουράζουν και στο τέλος τέλος με αποσυντονίζουν. Μου κλέβουν από την ηρεμία, τη γαλήνη που μπορώ να αισθανθώ.


Μετά το ξεκαθάρισμα νιώθω ανανεωμένη, χαρούμενη, ευδιάθετη, έτοιμη για νέες περιπέτειες, γεμάτη ζωή, δυνατή, ικανή, δυναμική, ενδυναμωμένη. Νιώθω τέλεια. Ότι ένα κομμάτι της ζωή μου έχει, έστω προς το παρόν τακτοποιηθεί.

link

ΥΓ: τώρα που θυμήθηκα, μ’αρέσει όταν γκρεμίζουν παλιά, εγκαταλελειμένα και άχρηστα κτίρια, όχι διατηρητέα εννοείται (εκεί σπαράζει η καρδιά μου). Νιώθω ότι φεύγει μια σαβούρα από τη μέση, ότι υπάρχει μια ελπίδα για να πάρει τη θέση του απαίσου κτιρίου ένα καλύτερο. Φυσικά τις περισσότερες φορές, με την αισθητική που δέρνει τους περισσότερους που τα φτιάχνουν, μόνο καλαίσθητα και εναρμονισμένα με το περιβάλλον δεν είναι τα νέα κτίρια.. αλλά οκ μέχρι να τα φτιάξουν έχω πάντα μια κρυφή ελπίδα.. για κάτι καλύτερο.