Πίστευα ότι θα είχα γράψει πολλά ποστ μέχρι τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς, αλλά παρόλες τις καλές μου προθέσεις αυτό δεν έγινε κ σε λιγότερο από εβδομάδα έρχεται το φετινό Πάσχα.
Το Πάσχα είναι μια γιορτή που πάντα αγαπούσα, ίσως επειδή συμπίπτει κάθε χρόνο με την αναγέννηση της φύσης, ή και γιατί έχει τόσο ελπιδοφόρο μήνυμα: τη νίκη του θανάτου και την ανάσταση.
Φέτος λοιπόν, το Πάσχα είναι στο μέσο του Απριλίου κι ο καιρός, αν και πιο ζεστός από ότι τον Μάρτιο, δεν είναι και όσο ζεστός είναι όταν το Πάσχα πέφτει αρχές Μαΐου.
Ουσιαστικά είναι αρκετή συννεφιά, ίσως και πιο πολλή από ότι είχε τον φετινό Φεβρουάριο που ήταν ηλιόλουστος και θερμός.
Τι να πω για το 2023, βρίσκεται ακόμα στην αρχή του. Μετά τα μαύρα χρόνια του κορονοϊου, φέτος μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε επιτέλους κοντά στο τέλος αυτού του βάσανου, χωρίς να ξέρουμε όμως ποια νέα βάσανα μας περιμένουν στη γωνία.
Όλους τους μήνες που δεν έγραφα σκεφτόμουν ιστορίες που μπορώ να διηγηθώ εδώ στο μπλογκ, αλλά τώρα που κάθισα να γράψω δεν βγαίνει κάτι.
Ίσως το μόνο θετικό που θα μείνει από τα χρόνια του κορονοϊου είναι ότι στράφηκα στη γυμναστική και την κίνηση και για πρώτη φορά τα αγάπησα όπως δεν μπορούσα να τα αγαπήσω όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν.
Μπροστά σε όλα όσα γράφονται κι είναι ειπωμένα, τα άλλα, τα ανείπωτα είναι πολύ περισσότερα μα δεν ξέρω πώς να τα εκφράσω ή αν είναι δυνατόν να εκφραστούν.
Τώρα θυμήθηκα ότι πριν λίγες μέρες ανακοίνωσε το Bookdepository από το οποίο αγοράζω από το 2011 το 99% των βιβλίων που διαβάζω, ότι στις 26 Απριλίου 2023 θα κλείσει οριστικά. Στεναχωρήθηκα πολύ με αυτή την ανακοίνωση γιατί δεν υπάρχει από ότι γνωρίζω, άλλη εταιρία που να στέλνει βιβλία ανά το παγκόσμιο χωρίς χρέωση μεταφορικών κ με πολύ καλές κι ανταγωνιστικες τιμές. Φαίνεται ότι το είχε αγοράσει το 2011 η Amazon κ φέτος αποφάσισε να το κλείσει. Πριν κανένα χρόνο είχαν σταματήσει το delivery σε πολλές χώρες, αλλά μετά στις πιο πολλές ξαναξεκινησε και τώρα αυτό.
Μου θύμισε το παλιό βιβλιοπωλείο Ιωαννιδη που υπήρχε για δεκαετίες στο κέντρο της Λεμεσού και το Δεκέμβριο του 2010 είχε κλείσει για να το διαδεχθεί υποτίθεται ένα μαγαζί με αθλητικά είδη.
Είχα χρόνια να περάσω απ' έξω γιατί σχεδόν όλοι οι δρόμοι έχουν πεζοδρομηθει ή γίνει μονόδρομοι, αλλά πρόσφατα πέρασα και πλέον είναι άδειο το κτίριο κ βαμμένο όλο με ανακατεμένα σύμβολα που αν τα χαρακτηρίσεις ως γκράφιτι θα είναι προσβολή στο γκράφιτι. Είναι απλά βρωμιές χωρίς νόημα που καλύπτουν τα πάντα.
Γενικά το κέντρο της Λεμεσού τα τελευταία χρόνια έχει δει μια δραματική αλλοτρίωση. Τα περισσότερα μαγαζιά έκλεισαν και αυτό που υποτίθεται ότι θα γινόταν, να αναβαθμιστεί λόγω της λειτουργίας του πανεπιστημίου, απλά δεν ήρθε ποτέ. Το κέντρο της Λεμεσού έχει πέσει σε ένα τεράστιο τέλμα κι ένα μαρασμό από τον οποίο δεν βλέπω επιστροφή ή τρόπο από τον οποίο να ξεφύγει. Κάθε κίνηση κι επιλογή για αναβάθμιση ήταν ένα βήμα για περαιτέρω καταστροφή του. Απλά κρίμα.
Για να κλείσω με μια χαρούμενη κουβέντα, να πω ότι κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες νέο άλμπουμ η λατρεμένη Lana Del Rey, το Did You Know That There's A Tunnel Under Ocean Boulevard. Οκ σαν τίτλος δεν λέει, αλλά η μουσική και οι στίχοι στα πιο πολλά τραγούδια αξίζουν τον κόπο κι είναι μεθυστικά. Επίσης το artwork του άλμπουμ είναι πολύ όμορφο. Σε βάζει σε ένα mood που ταιριάζει στην εποχή, περισσότερο από ότι ταιριάζει στη μουσική και τα τραγούδια.
Πολύ θα ήθελα να συζητήσουμε για το νέο άλμπουμ της, ή έστω να το ακούσεις και να μου πεις τη γνώμη σου, όπως τότε με το Norman Fucking Rockwell!!! Θυμάσαι άραγε τι είχες πει; 🤔
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)