22 Απρ 2010

Little green eyed monster

Ζήλια ένα συναίσθημα που όλοι κάποια στιγμή έχουμε νιώσει. 

Όταν ήμουν μικρή ζήλευα πάρα πολύ την αδελφή μου. Πίστευα ότι οι γονείς μου κι ειδικά η μάνα μου την αγαπούσε πιο πολύ. Όταν μεγάλωσα έμαθα ότι κι εκείνη με ζήλευε... για τον ίδιο λόγο! 

www.treehugger.com
Στο σχολείο ζήλευα άλλες μαθήτριες που είχαν μεγάλες παρέες, ενώ εγώ είχα μόνο δυο καλές φίλες. Στην πορεία ανακάλυψα ότι είχαν μεγάλες παρέες αλλά καμιά ουσιαστική φίλη σαν εμένα... και με ζήλευαν κι αυτές!

Στο πανεπιστήμιο ζήλευα μια κοπέλα που τα είχε με ένα παιδί που μου άρεσε πάρα πολύ. Φλερτάραμε μ'αυτόν ασύστολα, αλλά ήταν αυτή στη μέση. Τη ζήλευα λοιπόν. Γνωρίζοντας όμως καλύτερα το "λουλουδάκι" (έτσι τον έλεγα χαϊδευτικά λόγω του ονόματος του) συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τίποτα να ζηλέψω γιατί ήταν μεν ο τύπος του άντρα που μου άρεσε εμφανισιακά, αλλά ήταν υπερβολικά μονόχνοτος και ολίγον τι βαρετός, αφού ζούσε στα 28 του όπως ζούνε άλλοι στα 50, με σοβαρή σχέση, δουλειά, δάνεια κι ένα κάρο υποχρεώσεις. Φυσικά εγώ τότε ήμουν μόνο 20 και νόμιζα ότι όλοι στα 28 έτσι είναι. 

http://successfromthenest.com
Στη πρώτη μου δουλειά δούλευα ως τα μεσάνυχτα και ζήλευα τους άλλους που δουλεύαν κανονικό πρωινό οκτάωρο. Μετά όμως βρήκα αλλού δουλειά και με δυσκόλευε το πρωινό ξύπνημα έτσι ζήλευα αυτούς που ξυπνούσαν πιο αργά από μένα. Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα ότι αυτοί μπορεί να ξυπνούν πιο αργά αλλά τελειώνουν και πιο αργά. Άρα δεν έχω τίποτα να ζηλέψω ούτε απ'αυτούς.

Όλα αυτά κι πολλά άλλα παραδείγματα με έκαναν να καταλάβω ότι δεν έχει νόημα να ζηλεύω κανένα γιατί ο καθένας κάνει τη ζωή του όπως τον βολεύει και αυτό που αρέσει και βολεύει κάποιον κάνοντας το να φαντάζει ιδανικό στα μάτια μου όταν το κάνω ή το ζήσω εγώ δεν είναι το ίδιο για μένα.

Φυσικά όσο φιλοσοφημένη κι αν ακούγομαι αυτό δε σημαίνει ότι δε συνέχισα να ζηλεύω. Γιατί άνθρωποι είμαστε κι έχουμε αδυναμίες. Όμως προσπαθώ να έχω στο μυαλό το πιο πάνω ώστε όποτε αισθανθώ κάτι τέτοιο να το βάζω στη σωστή του διάσταση.

http://shufilm.blogspot.com
 Άλλωστε ας μη ξεχνάμε ότι λίγη ζήλια κάνει καλό γιατί μας κινητοποιεί να κάνουμε πράγματα, να αποκτήσουμε κι εμείς τις δεξιοτεχνίες που ζηλεύουμε. Αν τη χρησιμοποιήσουμε μ'αυτό το τρόπο μπορεί να είναι κινητήριος δύναμη και ένας τρόπος να θέτουμε στόχους. 

16 σχόλια:

  1. ζηλευω και τον αερα που αναπνεει,αλλα ποτε δεν εχω πει η κανει τπτ!

    και θα ζηλευω ακομη κι οταν δεν το κοιταω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ ναι. Αυτή η ζήλια που παραλύει, που ζηλεύεις τη μάνα, τη γυναίκα στο περίπτερο που του πουλά τσιγάρα :)
    Είναι συνηφασμένη με τον ανεκπλήρωτο έρωτα για μένα. Και περνά γιατί αν είχε μεγάλη διάρκεια θα μας σκότωνε!

    Φιλιά Στέλλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω υπάρχει μια μικρή διαφορά στην κακή ζήλια και στη "θετική" (κατά κάποιον τρόπο) ζήλεια.
    Οι Άγγλοι το χωρίζουν σε jealousy (an emotion and typically refers to the negative thoughts and feelings of insecurity, fear, and anxiety over an anticipated loss of something that the person values, such as a relationship, friendship, or love. Jealousy often consists of a combination of emotions such as anger, sadness, and disgust)

    ...και envy (an emotion that "occurs when a person lacks another's (perceived) superior quality, achievement, or possession and either desires it or wishes that the other lacked it).


    Η "θετική" ζήλεια, μπορεί να σου κάνει και καλό.
    Η αρνητική, ΠΟΤΕ!

    Φιλιά πολλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι εγώ ζηλεύω κάποιους ανθρώπους.. Αυτούς που ζουν σε κάποια όμορφη μικρή πόλη, με πολύ πράσινο και καθόλου κίνηση, χωρίς τρέξιμο και άγχος, που έχουν μια δουλειά ευχάριστη, έναν νορμάλ μισθό αρκετό όμως για να έχουν τα απαραίτητα, και που τους μένει χρόνος για να κάνουν τη βόλτα τους στην εξοχή, να ξεκουραστούν, να πάνε μια εκδρομή και ένα ταξιδάκι στις διακοπές. Αυτούς που δεν είναι αναγκασμένοι να βαράνε 12ωρα στη δουλειά, που δεν ανησυχούν απο τα 25 τους για τη σύνταξη, που έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα χόμπι τους. Δεν ζηλεύω τα λεφτά και τα αμάξια, τις πισίνες και τις φίρμες. Ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν τα αυτονόητα και ένα ανθρώπινο επίπεδο ζωής, και που μπορούν να ευχαριστηθούν τα νιάτα και τη ζωή τους χωρίς να μπαίνουν στο λούκι απο τα 18, κάτι που δυστυχώς στην Ελλάδα πολύ λίγοι μπορούν να απολαμβάνουν.. Αυτούς ζηλεύω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όταν αγαπάς ζηλεύεις, μα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο γιατί μετά φτάνει στην καταπίεση.
    Τώρα θα μου πεις πως όταν το νιώθεις δύσκολα το κουμαντάρεις.
    Φιλια΄πολλά
    Καλό σ/κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "ζηλια μου....ζηλια μου....με σενα η καρδια μου ειναι ζωντανηηη...." που λεει κ η Αλεξιου!!! στα φυσιολογικα επιπεδα παντα!!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πιστεύω ότι ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που έχουμε ,και πάντα υπάρχει ζήλια έστω καλοπροαίρετη για το διαφορετικό!!!
    Καλησπέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μακριά από εμάς η ζήλια και ο φθόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Lilith μου όπως λέει κι ο mahler πιο κάτω έχουμε κι εμείς κάποια ανάλογη διαβάθμιση με τη ζήλια και τον φθόνο :) Μάλλον ο φθόνος περιέχει κακία και επιθυμία όχι για ν'αποκτήσεις εσύ κάτι θετικό αλλά για να το χάσει ο άλλος..
    Ευχαριστώ για την ωραία ανάλυση!
    Φιλιά!

    Νίκο μου όλοι μας κάποιον κάποια στιγμή ζηλέψαμε. Σίγουρα τα υλικά αγαθά είναι για πολλούς λόγους ζήλιας. Συμφωνώ μαζί σου όμως ποτέ δεν αποτέλεσαν για μένα λόγο για να αισθανθώ αυτό το συναίσθημα.

    Σταλαγματιά μου απ'τη στιγμή που ο άλλος δε δίνει αφορμή για να ζηλέψεις και εσύ παρόλα αυτά τη νιώθεις τη ζήλια αυτό πηγάζει καθαρά από τις ανασφάλειες που έχεις. Φυσικά αυτό καταντά καταπίεση και πνίγει τη σχέση με αρνητικά αποτέλεσματα.
    Φιλιά πολλά και όμορφο σ/κ!

    ✩ LoUniTA ✩ ευχαριστώ που μου θύμισε αυτό το όμορφο και ταιριαστό για την ανάρτηση τραγουδάκι :) Τώρα τα φυσιολογικά επίπεδα είναι πάντα σχετικά και διαφορετικά για τον καθένα ;)

    Φούλη μου το να θέλουμε κάτι παραπάνω είναι ένας τρόπος να προοδεύσουμε. Το διαφορετικό μας ελκύει και μας κινητοποιεί :)
    Καλή σου μέρα!

    mahler μακριά ο φθόνος.. αλλά πες μου δεν έχεις ζηλέψει ποτέ; :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος23/4/10, 5:17 μ.μ.

    Πέρνα αν θες από της Coulas, παίζουμε παιχνιδι, γράφοντας τις ιστορίες μας!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εύη μου καλωσήρθες! Έτσι είναι κάποιοι το παραδεχόμαστε κι άλλοι όχι. Αλλά τα συναισθήματα είναι πάνω απ'τη λογική.

    Coula θα περάσω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η ζήλεια ως συναίσθημα είναι exciting! :P
    Όταν όμως γίνει φθόνος, τότε.. Φέξε μου και γλίστρησα!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεια σου daisy,

    φυσικά και όλοι μας έχουμε ζηλέψει στην διάρκεια της ζωής μας, αλλά νομίζω ότι είναι ένα συναίσθημα που δεν προσφέρει τίποτα με την έννοια ότι ούτε αποτρέπει να συμβεί κάτι κακό, ούτε μας βοηθαει να επιτυχουμε τίποτα. Αντίθετα σε μία σχέση είναι καταστρεπτική.

    Υ.Γ. Οχι δεν είναι όλοι οι 28αρηδες έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μικρέ χείμμαρε είναι αν δε σε βασανίζει... αλλά συνήθως σε βασανίζει :)

    NdN όλα όσα λες είναι λογικά μεν, αλλά η ζήλια είναι συναίσθημα όχι λογική. Σε μια σχέση προσθέτει αλατοπίπερο σε μικρές δόσεις. Σε μεγάλες είναι δηλητήριο.
    Όντως δεν είναι οι 28αρηδες έτσι το'μαθα όταν έφτασα τα 28 :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:)))

    ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ.ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σκρουτζάκο μου καλή βδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...