Αναμείνατε στο ακουστικό σας.. ή η ταλαιπωρία των πελατών

photo link

Κάποιες εταιρίες.. και υπάλληλοι είναι ικανοί αργά, αλλά σταθερά να μου ταράξουν τα νεύρα... Σχεδόν σε κάθε τηλεφώνημα ακούω το "Μπορείτε να περιμένετε;" Και πριν απαντήσω.. ΜΠΑΜ! αρχίζει η σπαστική μουσική νινανινανινανανανανανινινανιιιιιιναναααααα
Ή ακόμα πιο σπαστικό; Δεν αρχίζει καν μουσική.. απλά κατεβάζει το ακουστικό και ακούω το κενό. Και σκέφτομαι (δικαίως θέλω να πιστεύω) "Τώρα τι να κάνω χριστιανή/μουσουλμάνα/ινδουίστρια/άθεη μου; Να το κλείσω κι εγώ να τελείωνουμε;!"

Στο κάτω-κάτω της γραφής "αξίζει να καταστραφείς" που λέει κι ο Πάριος.. όχι αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο ουπς τραγούδι. Στο κάτω-κάτω της γραφής λοιπόν, μπορεί και να μη θέλω να περιμένω.. μπορεί να με ζητά εκείνη ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο διευθυντής.. ή ο συνάδελφος.. μπορεί να κτυπά η άλλη γραμμή.. ή το κινητό.. μπορεί να δίψασα και να θέλω να πιω μια γουλιά νερό.. μπορεί να θέλω να βάψω τα νύχια μου βρε αδελφέ! Με άλλα λόγια μπορεί να έχω ένα κάρο σημαντικά κι ασήμαντα που θέλω/πρέπει να κάνω εκείνη την ώρα που μου επιβάλλεις με το έτσι-θέλω να περιμένω, να πας εσύ να βάψεις τα νύχια σου ή οτιδήποτε άλλο κάνεις όταν με βάζεις στην αναμονή! Για σκέψου το λίγο..

Το άλλο δε; Αντί για μουσική αρχίζουν διαφημίσεις της εταιρείας "και τι καλοί είμαστε, και τι ωραία προϊόντα πουλάμε, και τι τέλεια εταιρεία έχουμε κτλ κτλ" Μα άμα ενδιαφερόμουν για τα προϊόντα θα περίμενα από την αναμονή στο τηλέφωνο να ενημερωθώ;!! ΕΛΕΟΣ!!

Τέλος το σπαστικότερο των σπαστικών ή αλλιώς ο βασιλιάς της σπαστικότητας: "Καλέσατε την εταιρεία ταδεόπουλοι α.ε. Πατήστε 1 για τις πωλήσεις, πατήστε 2 για το λογιστήριο, πατήστε 3 για περμανάντ προϊόντα..." και ούτω καθεξής μέχρι να γίνουν τα νεύρα τσατάλια!

Έχω τις εξής απορίες:

1ο) γιατί δεν δίνει την επιλογή της τηλεφωνήτριας πρώτη; Γιατί πρέπει να ακούσω ένα κατεβατό για να βρω την απλή και σημαντική αυτή πληροφορία;

2ο) γιατί δε δίνει τα εσωτερικά των τμημάτων που αναφέρει, ώστε να περάσεις το βάσανο μια φορά κι ΟΧΙ κάθε φορά που τηλεφωνάς στην ταδεοπουλική εταιρεία;

3ο) τι σκ@τ@ γλυτώνουν με αυτό το τρόπο αφού οι περισσότεροι σίγουρα σιγουρότατα όμως, κτυπουν το πλήκτρο για την τηλεφωνήτρια; Αλλιώς είναι να μιλάς με ένα άνθρωπο του θεού, να του λες τι θες και να σε βοηθά, απαντά στα ερωτήματα σου κι ότι άλλο θες (π.χ. να σου φτιάχνει κι ένα καφέ.. λέμε τώρα). Κι άλλο ένα μηχάνημα να σου λέει κάθε μα κάθε κάθε φορά που τηλεφωνάς την ίδια αηδία!

Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε ότι έτσι γλυτώνει από προσωπικό η εταιρεία και μπορεί να επενδύσει στις αγορές προϊόντων, χαλιών απ’την Ινδία για τη ρεσεψιόν κι άλλες σημαντικές και μη εξαιρετέες επενδύσεις..

Αλλά αυτό που οι περισσότερες εταιρείες αγνοούν ή δε θέλουν να θυμούνται είναι ότι η μεγαλύτερη επένδυση που κάνουν ποτέ, κι αυτό ισχύει για όλες τις εταιρείες από τη μεγαλύτερη πολυεθνική ως το τελευταίο περίπτερο-ψιλικατζίδικο είναι η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό!

Τι να το κάνω ο δύσμοιρος πελάτης άμα πουλάνε τα καλύτερα προϊόντα στην υφήλιο αλλά το προσωπικό δεν ξέρει να συμπεριφέρεται τόσο από κοντά όσο και τηλεφωνικώς; Άμα με κάνει να νιώθω σαν σκουπίδι στη σόλα των παπουτσιών του; Θα πάω/πάρω μια και δε θα ξαναπατήσω/τηλεφωνήσω! Κι ειδικά σήμερα με τον ανταγωνισμό; Ουοουου!! Τον πελάτη τον κερδίζεις δύσκολα και τον χάνεις στο πι και φι( ή πι και φιόρο).

Άρα επενδύση στο ανθρώπινο δυναμικό. Κι ένα άτομο ή δύο, τρία, όσα χρειάζονται τελοσπάντων, ακόμα και ολόκληρο τμήμα ατόμων, που να απαντούν τα τηλέφωνα α)με ευγένεια, β)με διάθεση εξυπηρέτησης, γ)με άμεσες λύσεις, απαντήσεις, αποτελέσματα δ)που να’χουν υπόψη τους ότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, θα ευχαριστήσει εμένα τον πελάτη.

Ως γνωστό ένας ευχαριστημένος πελάτης θα διαδώσει την ευχαρίστηση του σε γνωστούς, συνάδελφους, φίλους, οικογένεια. Το ίδιο θα κάνει όμως κι ένας δυσαρεστημένος με τη δυσαρέσκεια του...

photo link