Σύρος η αρχόντισσα του Αιγαίου

Η Σύρος μου άρεσε πάρα πολύ γιατί συνδυάζει ιστορία με όμορφες γωνιές, φιλόξενους και φιλικούς κατοίκους, καλό φαγητό, καταγάλανες, πεντακάθαρες παραλίες, νυχτερινη ζωή, ησυχία, μεγάλη αγορά, ποικιλία προϊόντων. Με άλλα λόγια προσφέρει ό,τι μπορεί να θέλει ο επισκέπτης κι αυτό σε λογικές τιμές. Ειδικά αν συγκρίνω τις τιμές που είχε η Μύκονος σε μονοήμερη που πήγαμε σε σχέση με αυτές της Σύρου η διαφορά είναι εμφανέστατη. 

Για να πω την αλήθεια είχα ακούσει από πολλές και διάφορες μεριές τόσο καλά λόγια γι'αυτό το μικρό νησάκι που φοβόμουν λίγο μήπως απογοητευτώ ακριβώς λόγω αυτών των υψηλών προσδοκιών. Ευτυχώς όμως δεν με απογοήτευσε καθόλου. Το αντίθετο ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Όσο και να προσπαθήσω δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό. Ήταν όλα όμορφα, ειδυλιακά, τόσο που πιστεύω ότι είναι ένα μέρος όπου θα μπορούσα να ζήσω ολόχρονα, έστω κι αν λατρεύω τις μεγαλουπόλεις.

Λοιπόν ας μην πολυλογώ. Θα σας αφήσω να κρίνετε από μόνοι σας.

Tέλος θέλω να αναφερθώ στην Άνω Σύρο. Είναι ένας οικισμός κλειστός που χτίστηκε από ότι διάβασα για να προστατεύει τους κατοίκους απ'τους πειρατές. Έχει αμέτρητα σκαλιά και στενά δρομάκια στα οποία μπορείς άνετα να χαθείς γιατί είναι σαν λαβύρινθος. Η θέα από κάθε σημείο είναι εκπληκτική.

Σ' ένα στενό βρήκαμε και επισκεφτήκαμε το μουσείο που'ναι αφιερωμένο στο Μάρκο Βαμβακάρη που γεννήθηκε εκεί.  Κοντά στο μουσείο έχει μια μικρή πλατεΐτσα όπου καθίσαμε και φάγαμε καταπληκτική κολοκυθοτυρόπιττα και σουτζουκάκια με ντομάτα. Γενικά το φαγητό στη Σύρο είναι πάρα πολύ καλό, ειδικά τα μαγειρευτά που προτιμήσαμε γιατί δεν τα βρίσκουμε στην Κύπρο.