Τα γαλάζια σου...σχόλια κάθομαι και διαβάζω*

Καμιά φορά ανοίγω και διαβάζω παλιά ποστ από 3-4 χρόνια πριν.. Αυτό που με τραβά δεν είναι τόσο τα κείμενα, όσο τα σχόλια από κάτω, σχόλια από παλιούς μπλογκερς που από τότε έχουν χαθεί, κλείσει τα μπλογκς τους ή τα’χουν αφήσει ανενεργά. Μ’αρέσει να διαβάζω τις κουβεντούλες που κάναμε, τις απόψεις που μοιραζόμασταν.. 

(*o τίτλος φυσικά είναι παράφραση του όμορφου και νοσταλγικού τραγουδιού που τραγούδησε αλησμόνητα η Δήμητρα Γαλάνη, Τα γαλάζια σου γράμματα)

Είχα την τύχη να φτάσω τη "χρυσή" εποχή των μπλογκς, αφού άνοιξα μπλογκ το 2006 και άρχισα να γράφω το 2008. Πολλά άλλαξαν από τότε. Καβγάδες έγιναν, μικροί και επικοί, γνωριμίες μεταξύ μπλογκερς, ίσως και έρωτες..

Το θετικό είναι ότι έστω κι αν πολλοί (για το δικό του λόγο ο καθένας) απομακρύνθηκαν, πάρα πολλοί νέοι άνοιξαν μπλογκ τα τελευταία χρόνια και έτσι κρατιέται η μπλογκογειτονιά ζωντανή, δυνατή κι ενδιαφέρουσα.

Δε σας κρύβω ότι με μεγάλη χαρά ανακαλύπτω κάθε φορά τα σχόλια σας σε νέες αναρτήσεις, ανυπομονώ να σας διαβάσω, να απαντήσω. Μ’αρέσει πολύ αυτή η ανατροθοδότηση, η άμεση επαφή που μπορείς να έχεις μέσω των σχολίων με όσους έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τις ιστορίες, τις σκέψεις σου.

Τα σχόλια είναι άλλωστε ενδεικτικά όχι μόνο ότι κάποιοι διάβασαν ένα ποστ (αυτό μπορείς να το διαπιστώσεις ευκολότερα από τα στατιστικά), αλλά δείχνουν τι σκέψεις γέννησε ένα κείμενο σου στο μυαλό εκείνου που έκανε τον κόπο, διάθεσε το χρόνο να το διαβάσει. Και φυσικά το σημαντικότερο ανοίγουν ένα παράθυρο στην επικοινωνία που μπορεί να’ναι μεγάλο, μικρό, να μετατραπεί σε πόρτα ή να κλείσει με κρότο στα μούτρα σου.. ανάλογα :)

Έχω προσέξει πάντως ότι τα τελευταία χρόνια, έχουν εμφανιστεί μπλογκ που απαγορεύουν τα σχόλια, έχοντας κλειστή την επιλογή για τους αναγνώστες. Για μένα αυτό είναι μεγάλο λάθος. Γιατί όμορφα κείμενα μπορώ να διαβάσω σε ένα τεράστιο ποσοστό ιστοσελίδων και εκτός διαδικτύου φυσικά. Αλλά αν δεν δίνεται η δυνατότητα να σχολιάσεις κάτι που σου τράβηξε την προσοχή ή έστω να έρθεις σε επαφή με αυτόν που έγραψε το κείμενο τότε τι νόημα έχει να γράφεις σε μπλογκ;

Άποψη μου θα μου πείτε, και σίγουρα κάποιοι δεν την συμμερίζονται. Προσωπικά πάντως αποφεύγω να διαβάζω συστηματικά μπλογκς που δεν έχουν ανοιχτά σχόλια ή που δεν δείχνουν σε κάποιο σημείο ποια άλλα μπλογκς διαβάζουν οι κάτοχοι τους. Είναι άλλωστε τόσο όμορφο μπαίνοντας σε ένα μπλογκοσπιτο να μπορείς να περιηγηθείς σε άλλα φιλικά, παρόμοια, διαφορετικά. Είναι κομμάτι της μαγείας του μπλογκιν’.

Κάτι άλλο που πρόσεξα είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια τα σχόλια στα ποστ μειώνονται αισθητά. Ίσως φταίει ότι μεγαλώνουμε και δεν έχουμε τον ίδιο χρόνο να διαθέσουμε όπως παλιά σ’αυτό το χόμπυ; Ίσως να γράφουμε πιο συχνά σχόλια όταν έχουμε κάτι να πούμε και να κόψαμε τη συνήθεια του σχολίου για το σχόλιο; Δεν ξέρω γιατί αλλά είναι εμφανές στα πιο πολλά από τα μπλογκς που διαβάζω.