Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.
Κι όσο κι αν κρατιέμαι κι όσο κ αν σωπαίνω κάποια στιγμή τα λόγια σαν χιονοστιβάδα ξεχύθηκαν κι ανέβηκε ένα κείμενο. Κι ο καημός με πλημμύρισε με όνειρα που κι ακόμα και κατά τη διάρκεια που τα έβλεπα, με βασάνιζαν και δεν ικανοποιούσαν απολύτως τίποτα.
Αλλά.. αλλά μετά άλλαξα γνώμη, έχασα το θάρρος μου, ή το μετάνιωσα, ή θέλησα να το διατυπώσω καλύτερα, ή απλά ήταν υπερβολικά..