22 Μαΐ 2012

Τι είναι αυτό που αν δεν το κάνεις μπορεί να πεθάνεις;


Μπορεί ο νους σας να πήγε στο πονηρό..
Και ως γνωστό όπως όταν δεν κάνεις σεξ μιλάς γι'αυτό έτσι κι εγώ αφού δεν κοιμάμαι θα μιλήσω για τον ύπνο.
Κάποτε στην εφηβεία μου κοιμόμουν πολυυυυυυυυυυυυυυ. Με τις ώρες. Για να με ξυπνήσουν οι γονείς μου έπρεπε να κάνουν μεγάλο σαματά. Πόσες φορές δεν έχασα το σχολείο γιατί.. κοιμόμουν χιχι

Μετά στα φοιτητικά χρόνια ξενυχτούσα, από επιλογή. Τη νύχτα βρίσκαμε οι της παρέας πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουμε, πάρτυ, χαβαλές στα σπίτια ο ένας του άλλου, συζητήσεις μέχρι το πρωί. Μόλις ξημέρωνε όμως ο ύπνος ύπνος ε!
Κάποια φάση προς το τέλος της φοιτητικής ζωής άρχισα να κοιμάμαι για κάποιο ανεξήγητο λόγο ασταμάτητα. Ανεξαρτήτως πόσες ώρες είχα κοιμηθεί ξυπνούσα όλο κουρασμένη. Άσε που μες το κατακαλόκαιρο με 40 βαθμούς να σκάει ο τζίτζικας εγώ κρύωνα και σκεπαζόμουν. Ώσπου ανακάλυψα μετά από ένα χρόνο σε γιατρούς και αναλύσεις κτλ ότι έπασχα από υποθυροειδισμό. Άρχισα να πέρνω θυροξίνη λοιπόν και η ανάγκη για ύπνο μειώθηκε - πήγε στα κανονικά της δηλαδή. Η κούραση από τότε πάντα αυξημένη αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Κι ερχόμαστε στην περίοδο που είχα πρωτοβρεί δουλειά. Εκεί που στα φοιτητικά μου χρόνια κοιμόμουν στις 5 το πρωί ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έπρεπε να σηκώνομαι στις 5 για να πάω δουλειά. Δύσκολο, δε συνηθίζεται με τίποτα αλλά έστω και λίγες ώρες κοιμόμουν. Άσε που κοιμόμουν το απόγευμα μόλις σχόλναγα συνήθως.
Και φτάνουμε στους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Όποια στάση κι αν έπερνα στον ύπνο μετά από λίγα λεπτά πιανόμουν, άντε ν'αλλάξω, ξανά και ξανά που ύπνος; Κοιμόμουν όμως κοιμόμουν. Έστω και με πόνους, έστω και δύσκολα όμως κοιμόμουνα.
Κι έρχεται η όμορφη εκείνη μέρα που ήρθε στον κόσμο το αγγελούδι μας. Κι από τότε η λέξη ύπνος έγινε μια απίστευτα πονεμένη, τραγική λέξη. Γιατί μπορώ να λέω όσο θέλω τη λέξη ύπνος όμως ύπνο δεν κάνω. Από τότε που γέννησα αισθάνομαι ότι η μέρα και η νύχτα και η μέρα και η νύχτα λιώνουν η μια μέσα στην άλλη χωρίς διακρίσεις. Κοιμάμαι που και που κάτι διώρα, άντε τρίωρα το πολύ σε άσχετες φάσεις αλλά που ο ύπνος παλιώ εποχών;
Και μου λείπει βρε παιδιά πολύ ο ύπνος. Τόσο που μόλις ακουμπήσει το κεφάλι στο μαξιλάρι βλέπω χιλιάδες ζωντανά όνειρα. Είναι τόσο κουρασμένος ο οργανισμός μου που δεν περνά από φάση βαθύ ύπνου αλλά πάει πρός ολοταχώς για όνειρα.
Βλέπετε το αγγελούδι έχει τη μέρα για νύχτα και το αντίθετο. Κάνω φιλότιμες προσπάθειες να αντιστρέψω το συνήθιο αυτό αλλά πιστέψετε με μέχρι τώρα το πιο πολύ που έχει κοιμηθεί είναι κανένα 5ωρο. Όχι πως κοιμάμαι κι εγώ την ίδια ώρα όπως σου λένε να κάνεις. Γιατί στην αρχή που θα πέσει για ύπνο είμαι αγχωμένη μπας και ξυπνήσει έτσι "στήνω καραούλι" μπας και αρχίσει να κλαίει να την κουνήσω μπας και ξυπνήσει εντελώς. Μετά άμα κοιμηθώ στις 2 ώρες (κάνει δεν κάνει θόρυβο το μωρό) πετάγομαι πάνω να δω αν είναι καλά. Άντε να με ξαναπάρει ο ύπνος. Αν τον πετύχω, μέχρι να το καταφέρω συνήθως είναι ώρα να ξυπνήσει για να φάει κ.ο.κ.
Άρχισα να καταλαβαίνω ειλικρινά γιατί το να μη σε αφήσουν να κοιμηθείς είναι απ'τα χειρότερα βασανιστήρια. Δε μιλάμε τώρα να μην κοιμάσαι γιατί έχεις μια αυπνία που όλοι μας περνάμε κατά καιρούς. Αλλά λέμε να μπορείς να κοιμηθείς και να μη σε αφήνουν.
Ξέρω φάση είναι θα περάσει. Που θα πάει δε θα καταφέρω να κάνω ξανά τη μέρα μέρα και τη νύχτα νύχτα;

10 σχόλια:

  1. Δεν είναι τίποτα κορίτσι μου...
    στο δεύτερο μωρό θα έχεις συνηθίσει!
    Δεν στο λέω να σε απογοητεύσω αλλά όσες συμβουλές και να σου δώσουν θα πάνε.. χαμένες!

    Πολλά φιλιά στα κοριτσάκια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα γιατί χαμένες; απ΄την έλλειψη ύπνου δε θα τις καταλάβω; :)))
      πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  2. πόσο σε καταλαβαίνω!!ακριβως τα ιδια περσα με τον μεγαλο γιο μου που δεν κοιμόταν τη νυχτα εως 17 μηνων!!μετα το ιδιο παλι ως 17 μηνων ,και αυτη τη φορα φαντασου με με τα διδυμα........δοκιμασα ο,τι συμβουλή διαβαζα σε βιβλία ή ακουγα...και δεν κατάφερα τιποτα!!!ειναι στα παιδια,παει και τελείωσε...........κουραγιο,χιχιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αμαν 17 μηνών;! μα πως πήγες πίσω στη δουλειά; δίδυμα; double the trouble double the joy δε λένε; μια ξάδελφη μου έχει κάνει αλλά δεν νομίζω να μου τύχει... :)

      Διαγραφή
  3. Κουράγιο μανουλίτσα, όλα θα στρώσουν δεν ξέρω πότε μα θα στρώσουν...
    καλό ύπνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 6 μήνες κοιμόμουν και δεν κοιμόμουν... ανά τρίωρο ξυπνούσε...
    ο παιδίατρος μου είχε πει τότε,να μην ανοίγω τα φώτα το βράδυ για να καταλαβαίνει την διαφορά και αν πεινάει το βράδυ να μην του δίνω γάλα αλλά τσάι και όχι στην θερμοκρασία του γάλατος (ξυπνάνε για να πιούν γάλα)...επίσης αναρωτιέμαι τώρα που τα θυμήθηκα, γιατί δεν τον άφηνα για λίγο έστω σε καμιά γιαγιά ,για να κοιμηθώ
    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ ανα τρίωρο καλά θα ήταν. στις αρχές ξυπνούσε κάθε ώρα! τώρα καλύτερα βέβαια κανένα 5ωρο το κτυπάμε :)
      καλημέρα

      Διαγραφή
  5. Θα σου πω τι έκανα εγώ , και πάρτο σαν συμβουλή :
    Στον μεγάλο μου γιο , που ήταν ... ακοίμηστο πλάσμα , είχαμε βάλει με τον μπαμπά του εναλλασσόμενες "βάρδιες" , μέρα παρα μέρα , δηλ. νύχτα παρα νύχτα . Ο ... "ελεύθερος υπηρεσίας" κοιμόταν στο σαλόνι , για να μην ξενυχτάει κι αυτός ... Στον μικρό δεν χρειάστηκε τίποτα . Ήταν τόσο ήσυχος και υπναράς από μωρό νεογέννητο , που σχεδόν μας ... ανησυχούσε που δεν έκλαιγε σχεδόν με τίποτα .
    Υπομονή ... Ο ύπνος είναι απαραίτητος , για την ζωή , αλλά κάποτε όλοι ... μεγαλώνουμε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάρδιες είναι καλή επιλογή.. αν και όχι τόσο εύκολη στην πράξη. Το προσπαθούμε πάντως.
      Το'χω ξανακούσει ότι τα επόμενα μωράκια είναι συνήθως πιο 'ευκολα' ίσως γιατί κι εμε΄ςι οι γονείς έχουμε εκπαιδευτεί κάπως :)
      Φιλάκι

      Διαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...