28 Μαρ 2012

Οι περίεργοι

Σας έχω γράψει κατά καιρούς για τους γείτονες στη γειτονιά που μεγάλωσα όμως έχω αφήσει έξω τους πιο χαρακτηριστικούς και σπαστικούς, τους Περίεργους. Το παρατσούκλι δεν είναι καθόλου τυχαίο αφού η Περιέργεια τους είναι παροιμιώδης. Ο Πατέρας-Περίεργος ή σκέττο Περίεργος κάθεται όλους τους μήνες στη βεράντα και παρακολουθεί τα τεκτενόμενα στη γειτονιά απ'την ώρα που θα ξυπνήσει ως την ώρα που θα πάει για ύπνο - είναι συνταξιούχος τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον και έχει την ώρα να το κάνει αυτό, αλλά τον θυμάμαι πολύ καλά και πιο παλιά που δούλευε που έπιανε 'πρώτο τραπέζι πίστα' στη βεράντα μόλις σχόλναγε. 


Η μητέρα Περίεργη ή απλά Περίεργη κάθεται κάποιες φορές μαζί του, συνήθως τα απογεύματα αλλά όντας  γυναίκα έχει και δουλειές εντός σπιτιού έτσι δεν κρατά καραούλι μαζί με τον Περίεργο. Όμως τον έχει για να τη φωνάξει αν χρειαστεί - δηλαδή αν γίνει κάτι συγκλονιστικό-συναρπαστικό-ενδιαφέρον στη γειτονιά π.χ. αν εμφανιστεί καμιά ελεύθερη κι ωραία γειτόνισσα με γκόμενο ή αν μπει σε κάνενα αυτοκίνητο που δεν γνωρίζουν κτλ. 
Φυσικά η περίεργεια τους δεν περιορίζεται στις ελεύθερες αλλά επεκτείνεται στις παντρεμένες και παντρεμένους, στους γέρους και τις γριές, στους νέους και τις νέες και στον καθένα που μένει στη γειτονιά. Δεν κάνουν διακρίσεις πρέπει να τους παραδεχτούμε σ'αυτό :Ρ
Τέλος είναι η κόρη-Περίεργη ή αλλιώς Περιεργίτσα που μένει στο δίπλανο σπίτι και για πολλά χρόνια καθόταν κι έκανε παρέα στον Περίεργο στη βεράντα. Μετά που παντρεύτηκε παραμέλησε το χόμπυ για λίγο, αλλά δεν το ξέχασε ή το άφησε ποτέ. Κατά καιρούς πάει με τα παιδιά της στη βεράντα με τον Περίεργο και επιδίδονται οικογενειακώς στο άθλημα - που είναι προφανώς τόσο σημαντικό ώστε να μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά..
Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια που η απέναντι γειτόνισσα είχε πρωτογνωρίσει τον άντρα που μετά παντρεύτηκε, ας τον πούμε Πέτρο. Μας έλεγε ο Πέτρος ότι κάθε φορά που ερχόταν να την πάρει να πάνε έξω έσκυβε ο Περίεργος τόσο χαμηλά για να τον δει καλά που μια φορά κόντεψε να πέσει απ'την καρέκλα. Τόσο τον είχαν βαρεθεί που ξεδιάντροπα κι εντελώς απροκάληπτα τους παρατηρούσε που μια μέρα γύρισε ο Πέτρος και του είπε κοιτώντας στον μάτια "Θέλεις κάτι;" και εννοείται ο Περίεργος γύρισε το κεφάλι απ'την άλλη και προσποιήθηκε ότι δεν άκουσε.
Οι Περιεργο-οικογένεια που λέτε έχει και σπίτι σε χωριό. Μια φορά είχα γνωρίσει μια συγχωριανή τους και τη ρώτησα πως συμπεριφέρονται στο χωριό χωρίς να αναφέρω τίποτα από την συμπεριφορά τους στη γειτονιά. Μου είπε γελώντας ότι είναι πολύ Περίεργοι κι όλο κάθονται στη βεράντα τους και παρατηρούν τους συγχωριανούς τους κουτσομπολεύοντας.. Δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό φυσικά αλλά απ'την άλλη μου έκανε εντύπωση που και στις διακοπές το χούι χόμπυ τους βρισκέται σε έξαρση όπως ακριβώς όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Τελικά δεν είναι τυχαίο που δεν είχα αναφέρει τίποτα γι'αυτή την οικογένεια γιατί όσο γράφω γι'αυτούς συνειδητοποιώ ότι είναι με διαφορά η πιο ενοχλητική και αντιπαθητικοί άνθρωποι. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι γείτονες δεν τους μιλούν. Είπαμε να κάνεις 'κοινωνική παρατήρηση' (λέμε τώρα) αλλά όχι και να μην αφήνεις τίποτα να πέσει κάτω, ό,τι συμβαίνει στη ζωή της γειτονιάς να θέλεις να το ξέρεις από πρώτο χέρι και να παρατηρείς τους άλλους προσπαθώντας να εισβάλλεις σε όσο περισσότερες ιδιωτικές στιγμές μπορείς.

23 σχόλια:

  1. Πω πω τραγικό,η υπερβάλεις; τα δικά τους τα βλέπουν γιατί δεν μπορεί να είναι τέλειοι..
    Ούτε ψύλλος στον κόρφο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να υπερέβαλλα Φούλη μου. Σκέψου ότι υπάρχουν γείτονες που φύτεψαν δέντρα στην είσοδο τους ειδικά με τη σκέψη να μην παρακολουθούν κάθε τους κίνηση οι συγκεκριμένοι. Κι οι γονείς μου σκέφτονται να βάλουν φράχτη με καλάμια μπροστά ώστε να μπορούν να καθίσουν στη βεράντα χωρίς το ακούραστο βλέμμα...
      Είναι να μη σου τύχει!

      Διαγραφή
  2. Είχα δει ένα επεισόδιο κάποτε σε μια αστυνομική σειρά, όπου ένας καημένος με ψυχικό νόσημα καθόταν 24/24 στο παράθυρο και κατέγραφε (κυριολεκτικά) όλα τα αυτοκίνητα στο από κάτω πάρκινγκ... μάρκα αυτοκινήτου, αριθμό... τα πάντα!
    Έτσι και οι γείτονές σου...
    Το ότι, βέβαια, δεν τους έχει γίνει επίσημη διάγνωση από ψυχίατρο, δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο άρρωστοι... :)

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΧΑΧΑΧΑ!!! Τι μου θύμησες! Στη γειτονιά μου είχαμε τον περιπτερά και την γυναίκα του σε εν'αλλάξ βάρδιες! Δεν είχαν αφήσει τίποτα όρθιο! Η μάνα μου κάθε που έβγαινα τρόμαζε τι ώρα θα γυρίσω μη και με δει ο Αλέκος! Κοριτσάκι ακόμα πλην όμως σύζυγος ναυτικού! Συγνώμη αλλά δεν θα πήγαινα θέατρο ή κάπου αλλού για τον μπάρμπα; Κάπου έχω στα γραφτά μου τον κυρ Αλέκο!
    Δυστυχώς η ζωή του επιφύλαξε τα χειρότερα για την οικογένεια του....
    Φιλάκια κοριτσάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αααααααααχχχ! δυστυχως γλυκιά μου είναι ένα πολύ διαδεδομένο χόμπυ!
    Οι γείτονές μου στο πάτρικό είναι ακριβως αυτό που περιγράφεις! ακριβώς όμως λέμε!
    και κάθε πρωί ο κύριος Περίεργος της δικιάς μου γειτονιάς πήγαινε στη μαμά μου και της έδινε αναφορά για το τι κάνω!
    Η vanilla έφυγε από το σπίτι στις 7 επέστρεψε στις 2, ήρθε ένα μπλε αμάξι να την πάρει, οδηγός ήτανε ένας νεαρος με γυαλάκια, που φόραγε κόκκινη μπλούζα.. έλεος!! τραγικό!!
    Η μαμά μου εκνευριζόταν αλλά στην αρχή ντρεπόταν να του πει κάτι, μέχρι που μια μέρα του είπε: "ευχαριστώ, αλλά δεν χρειάζεται! ξέρω τι κάνει η κόρη μου και της έχω εμπιστοσύνη!" Από τότε δεν ξανατόλμησε να της πει κάτι, όχι βέβεαια ότι σταμάτησε να παρακολουθεί! Το κάνει μέχρι και σήμερα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το καλό με τους δικούς μας είναι που δε μιλιούνται με τους δικούς μου πλέον άρα και να δουν κάτι δε θα το πουν στη μάνα μου :)
      ωραία η δική σου πάντως, καλά του απάντησε!

      Διαγραφή
  5. Δε κόβετε μάνα μου το χούι οπου και να πάνε περίεργοι θα είναι! χα χα χα Είναι να μη σου τύχουν στη γειτονιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλη μου, κάθε γειτονιά ανά τον κόσμο έχει από κανέναν δυο. Εγω πάντα κρατώ αποστάσεις από όλη την γειτονιά, γι αυτούς τους ίδιους λόγους που τους έμαθα μικρή στην Αθήνα, αντίθετα από την αδελφή μου. ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στην ίδια γειτονιά μένουμε; :p
    Έχω κάποιους γείτονες που, χωρίς υπερβολές, γνωρίζουν τα πάντα για όλους, σε ακτίνα δέκα (τουλάχιστον!) τετραγώνων! Είναι δε τόσο αδιάκριτοι και αδιάκριτες που, όχι μόνο φυλάνε καραούλι από απόσταση, αλλά δεν ντρέπονται να ρωτήσουν εν ψυχρώ, πχ "χώρισες;" ή "ποιός ήταν αυτός που μπήκε στο σπίτι σου χθες, στις 6 το απόγευμα;". Δεν παλεύονται λέμε!

    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αν μένεις στη Λεμεσό μπορεί :)
      α οι δικοί μας δεν μιλούν παρά με ελάχιστους γείτονες.. για ευνόητους λόγους.. δηλ. δεν τοςυ μιλούν οι άλλοι :)))

      φιλάκια!!

      Διαγραφή
  8. ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ.ΠΑΝΤΟΥ ΤΑ ΙΔΙΑ:)
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλωσήρθες στο μπλογκιν'!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλή Ανάσταση σε όλη την όμορφη οικογένεια! :)

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος14/4/12, 4:50 π.μ.

    ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΧΩ FACEBOOK;
    http://anisixos.blogspot.com/2012/04/facebook_13.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος14/4/12, 4:51 π.μ.

    Αν θες γινε μελος στο μπλογκ μου.
    Ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. People watchers λοιπον οι αγαπητοι σου γειτονες! Daizy μου, δεξου τον γειτονα σου με τα ελαττωματα του! Οταν το παρακανει φυτεψε μια αανριχομενη τριανταφυλλια με μπολικα αγκαθια ή βαλε ριντω στο παραθυρι ,τεντα στη βεραντουλα σου και κοψε τους την απλετη θεα! Αν κρυφακουνε χαρισε τους ενα ζευγαρι ακουστικα ετσι για να τους διεκολυνεις!Που ξερεις? Μπορει και να ντραπουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σκεφτηκαμε διαφορες λύσεις και μάλλον θα πάρουμε καλαμωτή να βάλουμε για να αφήνει τον αέρα να περνά αλλά όχι τα αδιάκριτα βλέμματα :)
      Να ντραπούν; δεν υπάρχει περίπτωση!!

      Διαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...