18 Δεκ 2010

Η γιαγιούλα μου

Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου (τη μητέρα του πατέρα μου) που έχω το όνομα της. Έμενε πάντα πολύ κοντά μας. Το σπίτι της ήταν πάντα ανοιχτό ό,τι ώρα της μέρας ή της νύχτας ήθελα να την επισκεφτώ. Μ'αγαπούσε πολύ κι εγώ τη λάτρευω. 

Της άρεσε να λέει ιστορίες και τα κατάφερνε τόσο καλά που όλοι κρέμονταν από το στόμα της όταν μιλούσε. Είχε πάρα πολύ χιουμορ και μας έκανε πάντα να γελάμε. Νιώθω τόσο τυχερή που είχα μια γιαγιούλα που ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριζε.

Σαν σήμερα την έχασα. Δεν μπορώ να συνηθίσω στην απουσία της. Δεν μπορώ να πιστέψω πως δε θα την ξαναδώ. Πως δε θ'ακούσω τη φωνή της, να δω τα μάτια της, το χαμόγελο της. 

Στην αρχή την έβλεπα πολύ συχνά στον ύπνο μου. Την βοηθούσα να περπατήσει,  ν'ανεβεί σκάλια, μιλούσαμε, γελούσαμε στα όνειρα μου. Και κάθε φορά σκεφτόμουν (λες και προσπαθούσε απεγνωσμένα το υποσυνείδητο μου να με πείσει) ότι 'ορίστε ζει, δεν πέθανε'. Μετά είδα ένα όνειρο που εκείνη καθόταν στη μέση μιας εκκλησίας που είχε και τις δύο εισόδους ανοιχτές. Πήγα γύρω απ'τον αυλή της μια φορά, την κοιτούσα κι ύστερα απομακρύνθηκα. Από τότε δεν την είδα ουσιαστικά, παρά σαν μια φιγούρα ή μια σκιά, όχι όπως τη θυμόμουν. Το περίεργο (ή ίσως κι αναμενόμενο) είναι ότι σε όλα τα όνειρα ήταν πολύ πιο νέα απ'ότι ήταν όταν πέθανε, όπως ήταν όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι. Ίσως γιατί αυτή τη γιαγιά έχω μέσα μου, τη γιαγιά των παιδικών μου χρόνων κι ακόμα κι όταν είχε μεγαλώσει εγώ δεν την έβλεπα αλλιώς.

Θέλω να γράψω πολλά, αλλά δεν μπορώ. Με πνίγουν τα δάκρυα.

Γιαγιούλα μου δε σε ξέχασα ούτε πρόκειται όσο ζω να σε ξεχάσω. Πάντα σε σκέφτομαι και σ'αγαπώ πολύ!

20 σχόλια:

  1. Καρδιά μου δεν έχω λόγια. Και εγώ έχασα τη δικιά μου πριν από μερικά χρόνια και ξέρω ότι πονάει. Έχω πάντα μια φωτογραφία της στο πορτοφόλι μου και όποτε την κοιτάω βουρκώνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά να την θυμάσαι πάντα με αγάπη...
    καλό μεσημέρι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ κορίτσι σε καταλαβαίνω.Κι εγώ την βλέπω, την αγαπούσα πάρα πολύ.Να λες καλά που γνώρισες και αγάπησες μια γιαγιά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν είχαν αυτή την τύχη.Να τη θυμάσαι με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μην κλαις. Μην κλαις γιατί όπου και να βρίσκεται η γιαγιά σου, αποκλείεται να είναι χαρούμενη όταν σε βλέπει να κλαις.
    Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, αγαπημένη μου Daisy. Και όταν η τόση θλίψη πάψει να σε επηρεάζει, θα δεις ότι η γιαγιά σου έφυγε αλλά άφησε κάτι άλλο στη θέση της. Το κενό πάντα συμπληρώνεται με κάτι άλλο, φτάνει να έχουμε τα μάτια να το δούμε.
    Οι γιαγιάδες και ειδικά οι γιαγιάδες της γενιάς μας, υπήρξαν κάτι περισσότερο από μάνες.
    Γι' αυτό και όταν τις χάνουμε, νιώθουμε σαν να χάνεται ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας.
    Κι' εγώ τις γιαγιάδες και τους παππούδες μου τους βλέπω νεότερους, πιο υγιείς και πιο ευτυχισμένους στον ύπνο μου. Ίσως επειδή είναι πράγματι πιο ευτυχισμένοι εκεί που βρίσκονται.
    Να είσαι σίγουρη γι' αυτό!
    Μην στεναχωριέσαι...
    Πάντως, έχω μια ελπίδα, ότι μετά από όσα έχεις τραβήξει από μένα αυτά τα Χριστούγεννα, από δω και πέρα, τα Χριστούγεννά σου δεν θα είναι συνδεδεμένα μόνο με τη γιαγιά σου, αλλά και με ένα σχιζοφρενές ξωτικό που σου έψησε το ψάρι στα χείλη!!! :)))
    Γελάς τώρα, έτσι δεν είναι;
    Καλό θα ήταν να πεις ότι γελάς, γιατί αν δεν γελάς θα αναγκαστώ να στείλω... αντιπροσωπεία να σε... ευθυμήσει!
    And you wouldn't want that, would you? :)))

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφες αναμνήσεις!Θα συμφωνήσω με τη Μάγισσα Κίρκη πως πολλοί δεν είναι τόσο τυχεροί να έχουν αναμνήσεις από την γιαγιά τους! Να θυμάσαι πως θα είναι πάντα δίπλα σου, φύλακας άγγελός σου! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος18/12/10, 11:00 μ.μ.

    Θα κανει αραγε παρεα με τη δικη μου;;;

    :((((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λές να κάνουν άραγε όλες παρέα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ποτέ δεν ξεχνάς έναν τέτοιο άνθρωπο, απλά με τον χρόνο συνηθίζεις να ζείς με την απουσία του. Υποσυνείδητα πάντως είναι πάντα εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θα σου πω, αυτό που έλεγε η γιαγιά μου που με μεγάλωσε και το κατάλαβα μεγάλη κι εγώ.

    "Μακάριοι οι γονείς, που τους θάβουν τα παιδιά τους".

    Ελεγα, "τι λέει", ως που πήρα μπρός. Είναι η φυσιολογική εξέλιξη της ζωής. Ολους μας πονά ένας θάνατος, αλλά αλίμονο στην μάνα, που θα χάσει το παιδί της.

    Την γιαγιά δεν θα την ξέχάσεις ποτέ, θα ζει στην καρδιά σου και στα όνειρά σου!!!
    τα φιλιά μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος19/12/10, 10:06 μ.μ.

    τη γιαγια μου την εχασα χρονια πριν..αλλα ακομη μου λειπει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ έχω τη μια γιαγιά μου μόνο και είμαι πολύ συνδεδεμένη μαζί της, τρέμω στη σκέψη ότι κάποτε θα τη χάσω. Σε νιώθω όμως, να τη θυμάσαι πάντα με αγάπη και με χαμόγελο, αυτό νομίζω θα ήθελε κι εκείνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ex Estrella μου με καταλαβαίνεις τότε. Εγώ μόλις πέθανε γέμισα όλο το σπίτι με φωτογραφίες της. Της άρεσε πάντα να βγάζουμε μαζί φωτογραφίες.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κίρκη μου έχεις μεγάλο δίκιο. Είμαι πολύ τυχερή που την είχα κοντά μου. Τη θυμάμαι με αγάπη, όπως κι εσύ τη δική σου.
    Φιλιά και καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Lilith μου λες να τη στεναχωρώ; Είναι το τελευταίο που θα ήθελα.
    Αυτό θέλω να πιστεύω κι εγώ ότι τη βλέπω πιο νέα γιατί είναι χαρούμενη και ανανεωμένη εκεί που είναι :)
    Όσο για το σχιζοφρενές ξωτικό τ'αγαπάω πολύ που στην προσπάθεια να με κάνει να ξαναγαπήσω τα χριστούγεννα με κάνει να πεθαίνω στα γέλια :))))
    Αντιπροσωπεία ευθυμίας πολύ θα μ'άρεσε για να πω την αλήθεια! Σε εντυπωσίασα Λιλιθάκι μου;
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Besixdouze έτσι θέλω να πιστεύω ότι είναι φύλακας άγγελος μου όπως ήταν και πριν πεθάνει.
    Φιλάκια κι ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Coula μου που ξέρεις; Μπορεί! :)
    Εσένα είναι πολύ πιο πρόσφατη η απώλεια. Νομίζω όμως ότι έχει δίκιο η Λιλιθ ότι θα στεναχωριέται όταν μας βλέπει στεναχωρημένες η γιαγιούλα μας. Γι'αυτό να βρίσκεις χαρούμενους λόγους και να χαμογελάς.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. mahler μου δε συνηθίζεις την απουσία ό,τι κι αν γίνει. Εξαναγκάζεσαι να ζεις μ'αυτήν και τις αναμνήσεις.
    Η ίδια θυμάμαι μου έλεγε ότι τη μανούλα της που την έχασε όταν πολύ νέα τη θυμόταν και την ονειρευόταν μέχρι το τέλος της ζωής της.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γλυκιά κερασοζουζούνα έχεις δίκιο. Όμως ανεξαρτήτως ηλικίας του ανθρώπου που χάνεις όταν τον χάσεις πονάς.
    Δε θα τη ξεχάσω όπως λες ακριβώς.

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. το κόκκινο φουστάνι όταν αγαπάς κάποιον και τον χάσεις πονάς είναι παναθρώπινο συναίσθημα κι όλοι μας το νιώθουμε.
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σκουλουκούιν μου να τη χαίρεσαι τώρα που την έχεις!
    Προσπαθώ αλλά είναι δύσκολο ειδικά αυτές τις μέρες που την χάσαμε.
    Ευχαριστώ!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...