6 Δεκ 2010

Το Δεκέμβρη..


Το Σάββατο 4 του Δεκέμβρη το μπλογκάκι αυτό συμπλήρωσε αισίως 2 χρονάκια.





Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος. Είδα πριν λίγο απόσπασμα μιας συνέντευξης με τη μητέρα του και τη θαύμασα. Πόσο κουράγιο θα'χει μέσα της αυτή η μάνα να μιλά δημόσια για το παιδί της, που έχασε με τέτοιο τρόπο. Θέλει να δημιουργήσει οργανισμό στο όνομα του ενάντια στη βια των αστυνομικών και ελπίζω να τα καταφέρει. Τουλάχιστον να βγει κάτι θετικό απ'τη φρικτή εκτέλεση του.


~


Σαν σήμερα πριν 20 χρόνια πέθανε ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Άργησα δυστυχώς να τον ανακαλύψω, αλλά όταν επιτέλους μέσω μιας φίλης  τον γνώρισα κόλλησα. Δεν είναι μόνο η μουσική ή τα τραγούδια του που με τράβηξαν σαν μαγνήτης είναι κι οι στίχοι του, ο τρόπος σκέψης του, η ζωή του όλη. Διάβασα όλα τα βιβλία που γράφτηκαν για αυτόν. Άκουσα και τραγούδησα άπειρες φορές τα κομμάτια του στο γοκ-μαν περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας. Με συντρόφευσε για ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και ποτέ δεν θα τον ξεχάσω


Να'σαι καλά Παυλάκη εκεί που είσαι!

Θυμάμαι την ιστοσελίδα που ανακάλυψα τότε για κείνον κι ακόμα υπάρχει ευτυχώς κι είναι πλήρως ενημερωμένη για όποιον θέλει να μάθει περισσότερα για τον Παύλο: http://cgi.di.uoa.gr/~bitsikas/Pavlos.html




Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα
κι ούτε ένας φίλος δεν υπάρχει πουθενά.
Χριστέ μου βόηθα να περάσει τούτη η νύχτα
κι έχω τον πόνο για μονάχη συντροφιά.

Νομίζω άδικα τις ώρες μου πως χάνω
και κάθε μέρα μπαίνω όλο πιο βαθιά
και μια γυναίκα να τα βρούμε πόσο κάνουν
δεν βρίσκω Θε μου ή δεν υπάρχει πουθενά

Στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δεν γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά
ίσως να ‘ρθούνε οι καλύτερες ημέρες
πάντως για μένα τούτη η νύχτα είναι κακιά 

 

Απόψε πόσο μόνος να 'μαι
Και συ να λείπεις μακριά
Σαν να 'ταν τώρα το θυμάμαι
Το τελευταίο όταν μου πες έχε γεια 

Ήτανε τρεις θυμάμαι Απρίλη
Κάποια Δευτέρα ερωτική
Κι ήτανε κάπου προς το δείλι
Όταν δακρύσαμε στο τελευταίο φιλί

Μεγάλωσες μες στα σαλόνια και έμαθες
Στο πάρκο με τα περιστέρια
Με τον αλήτη που 'μπλεξες τι γύρευες
Αφρόψαρο στα φουσκονέρια

Κάποτε κύλαγε το αίμα
Μέσα στις φλέβες μας καυτό
Τώρα συμβόλαιο με το ψέμα
Έχουμε κάνει εσύ εκεί και γω εδώ

Μ' αυτή τη νύχτα ώρα μια
Όπου κι αν είσαι θα αισθανθείς
Το κάλεσμα μου σαν μια υποψία
Μες στο σκοτάδι στα τυφλά να σε καλεί

Μεγάλωσες μες στα σαλόνια και έμαθες
Στο πάρκο με τα περιστέρια
Με τον αλήτη που 'μπλεξες τι γύρευες
Αφρόψαρο στα φουσκονέρια

δεν μπορώ να ακούσω αυτή τη φωνή και να μην συγκινηθώ. 
όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν μεγαλώσω, αλλάξω. 

26 σχόλια:

  1. Να το χαίρεσαι το μπλογ σου, με χιλιάδες αναρτήσεις΄!!!!!!

    γλυκό, τόσο μόνο? χμ!!! καλά, άντε να το αντέξουμε κι αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χρόνια πολλά στο μπλόγκ σου. Με τον Σιδηρόπουλο δεν το έχω είναι η αλήθεια. Όσο για τον Αλέξη απορώ κι εγώ με το κουράγιο της μάνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χρόνια πολλά μπλογκ!
    Ο Σιδηρόπουλος εν αγαπημένος. Αυτό που μου αρέσει ειναι ότι τον ανακαλύπτω συνέχεια.
    Τωρά, για τον Αλέξανδρο και την μάνα του...τα λόγια εν λία. Μακάρι να γινόταν να μεν ήξερε και να μεν θαύμαζε κανένας το κυράγιο τούτης της μάνας, γιατί θα είχε τον γιο της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Happy b-day στο μπλογκακι σου!! Να το χαιρομαστεεεε!! Αχ ο Παυλος, σταθμος σε οσους τον γνωρισαν.. Οσο για τον Αλεξανδρο δεν εχω κατι να πω παρα μονο σιωπη ....

    Μαρουλοφιλακιαααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλά !

    Έχεις δει εκείνη την ταινία που έπαιζε Σιδηρόπουλος; Ξέχασα και τον τίτλο. Μπορεί και να λεγόταν "να μ αγαπάς"


    Αλέξανδρος....2 χρόνια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρόνια πολλά στο μπλοκ σου!
    Σιδηρόπουλος ; κρίμα!!
    πολλά φιλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ζουζούνα μου ευχαριστώ!
    Είναι μικρό το γλυκάκι γιατί είναι μικρό το μπλογκάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. mahler ευχαριστώ.
    πρέπει να'χει πολλή ψυχική δύναμη δεν εξηγείται αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αππωμένη μου ευχαριστούμε :)
    Έχει πολλά επίπεδα ο Παύλος κι ήταν πολύ μπροστά για την εποχή που έζησε. Ό,τι έκανε εκείνος τότε έγιναν μόδα πρόσφατα.
    Μακάρι να μην έχανε το παιδί της σίγουρα. Αλλά ο τρόπος που το αντιμετωπίζει είναι αξιοθαύμαστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Marouli μου να'σαι καλά, ευχαριστώ!!!
    Σταθμός και καθοριστικότατος ο Παύλος.

    Καλή σου μέρα και πολλά φιλάκια στο μαρουλάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. UrbanTulip μου ευχαριστώ!
    Την είχα δει κι εγώ. Μου την είχε στείλει ένα παιδί απ'το irc! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΦΟΥΛΗ μου ευχαριστώ!
    Κρίμα για μας που τον χάσαμε.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. να χαίρεσαι το βλοκάκιον σου!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χρόνια Πολλά στο όμορφο μπλογκ σου, Daisy μου!
    Να' σαι πάντα καλά να μας συντροφεύεις με τα κομμάτια ψυχής-αναρτήσεις σου. :)
    Για τον Αλέξανδρο, τι να πω...
    Τη συνέντευξη της μητέρας του δεν την είδα, αλλά νομίζω ότι όταν φέρνεις ένα παιδί σε έναν τέτοιο κόσμο, πρέπει, πάνω απ' όλα, να έχεις κουράγιο.
    Τον Παύλο κι' εγώ τον γνώρισα αργά, αλλά νομίζω ότι ήταν κάτι πολύ μοναδικό. Ένα πλάσμα από έναν άλλο κόσμο, πιο όμορφο!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Lilithouli μου ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια! :)
    Εγώ παρακολούθησα τη συνέντευξη κι άφησα το Νησί (που έχει αρχίσει να μου τη δίνει αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία) και μου φάνηκε τρομερά δυνατός άνθρωπος. Είπε μάλιστα ότι και στους ίδιους τους αστυνομικούς έκανε εντύπωση η αντίδραση της αμέσως μετά τη δολοφονία όταν πήγε στο νοσοκομείο και τους μίλουσε κανονικά αν και ένας μπάτσος είχε σκοτώσει το παιδί της. Ακόμα και μες τον ανείπωτο πόνο της μπορούσε να ξεχωρίσει τον μπάτσο απ'το αστυνομικό που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του.
    Ο Παύλος ηταν μοναδικός, ανεπανάληπτος και πολύ ευαίσθητος στα σημεία των καιρών.

    Φιλιά καλό μου ξωτικό :)
    Κι ευχαριστώ για την φαντασμαγορική-υπερθέαμα κάρτα. Την προαγωγή την πήρες σίγουρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ακόμα δεν το πιστεύω ότι πήρα την προαγωγή!!!
    Είμαι κατενθουσιασμένη και θα το "κάψουμε" απόψε με τα άλλα ξωτικά!!! Θα πιούμε χυμό cranberry μέχρι τελικής πτώσεως!!! :)))
    Πάνω απ' όλα βέβαια, χαίρομαι που σε έκανα να αγαπήσεις έστω και λίγο τα Χριστούγεννα!
    (Αν και... μεταξύ μας... νομίζω ότι πάντα τα αγαπούσες) ;)
    Σ' ευχαριστώ πολύ!
    Θα τα πούμε την Παραμονή των Χριστουγέννων όταν θα έρθω με τον Σάντα να σου φέρουμε το φούξια δωράκι σου. :)))

    Φιλιά πολλά πολλά!

    ΥΓ: Το 'Νησί' μετά από 2 επεισόδια, το βαρέθηκα κι' εγώ... Αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο, μπορεί και να το έβλεπα...
    Πλήξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Lilith μου το βρήκες! Τ'αγαπούσα αόριστος ;)
    Τώρα απλά τα ανέχομαι και κάπου κάπου χαμογελώ που έρχονται... γιατί θα φύγουν! :))))
    Βλέπεις έπεσε λίγο η θερμοκρασία κι είχα ελπίδες... αλλά ξανανέβηκε σήμερα! ΕΛΕΟΣ!
    Τον Σάντα να δω κι ας πεθάνω... αν και τον είδα όταν ήμουν 3 ή 4 χρονών... Θα σου πω μια μέρα την ιστορία. Μάλλον πιο κοντά στα Χριστούγεννα όμως!

    Φιλάκια!

    ΥΓ. Κι εγώ διάβασα το βιβλίο και δεν αναγνωρίζω αυτό που βλέπω! Πρώτα πρώτα θυμαμαι ότι είχε εναλλαγές η ιστορία απ'την ιστορία της Σπιναλόγκας στη σύγχρονη ιστορία της εγγονής. Που πήγε η ιστορία της εγγονης οεο? Ένα μπέρδεμα. Και υπερβολικά αργό σε σημείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. σε σημείο να θες να αυτοκτονήσεις για να απαλλαγείς!

    αυτό έγραψα αλλά κάπου το κατάπιε ο μπλογκερ! χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. χρόνια πολλά στο μπλογκ σου :-)

    αυτό το σάιτ για τον Σιδηρόπουλο το θυμάμαι κι εγώ!!! η ταινία λέγεται Ο Ασυμβίβαστος και έχει ένα υπέροχο soundtrack (να μ΄αγαπάς, κάποτε θα ΄ρθουν κλπ)

    πάντως για το νησί, ένα κομμάτι που είδα χτες έδειχνε τον Ορφέα Αυγουστίδη... και πραγματικά είναι ένας πολύ καλός λόγος να το βλέπουμε :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ουφ! μου ευχαριστώ!

    η ταινία έτσι λέγεται ναι :)
    το να μ'αγαπάς είναι καλό τραγούδι αλλά δεν χαρακτηρίζει τον Παύλο κι ειναι λίγο γλυκανάλατο για μένα.

    αυτός ο Ορφέας έπαιζε στη Λούφα και Παραλλαγη κι όποτε τον κοιτούσα νόμιζα ότι ήταν φαντάρος εκεί κι έσκαγα στα γέλια! ειλικρινά δεν μπορώ να τον αποσυνδέσω από κει. ούτε μ'αρέσει σαν άντρας. γούστα είναι αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εγώ ξέρεις πού ξενέρωσα εντελώς με 'Το Νησί';
    Στο βιβλίο η συγγραφέας περιγράφει τη Μαρία ως λυγερή και μελαχρινή και την Άννα ξανθιά με γατίσια μάτια. Στο σήριαλ τα έκαναν ανάποδα και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί!
    Δεν μπορούσαν δηλαδή να δώσουν ανάποδα τους ρόλους;;;
    Τι να πω...
    Τελικά τα βιβλία πρέπει να τα αφήνουν στην ησυχία τους οι τηλεοπτικοί σκηνοθέτες και παραγωγοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Lilith έλα ντε τι το αντίστρεψαν; Αν κι εγώ δεν το θυμόμουν γιατί έχει χρόνια που το διάβασα. Γενικά αν ένα βιβλίο το'χω διαβάσει αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι να το δω σε έργο/σειρά. Και το αντίθετο αν το έχω δει σε έργο/σειρά αποφεύγω να το διαβάσω σε βιβλίο γιατί ήδη η φαντασία μου θα'χει περιοριστεί απ'το έργο/σειρά.
    Όμως το Νησί ήταν η εξαίρεση γιατί είχαν πει ότι θα'ναι πολυ διαφορετικό απ'το βιβλίο. Κάτι που όντως έτσι είναι. Όμως το έκαναν τόσο αγνώριστο που δε μ'αρέσει στο τέλος της μέρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χρόνια Πολλά και δημιουργικά σε σένα και το μπλογκ σου.
    Ωραίο το μίνι αφιέρωμα για Σιδηρόπουλο. Τι φωνή και τι κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. xalki μου σ'ευχαριστώ!
    Φοβερή φωνή ο Παύλος και προσωπικότητα μοναδική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...