15 Οκτ 2010

Πόλεμος για ζωή! +

Τώρα τελευταία, πολλά άτομα στο περιβάλλον μου ανακάλυψαν ότι έχουν καρκίνο. Το παλεύουν με υπομονή και δύναμη χωρίς να το κρύβουν αλλά και χωρίς να κάνουν μεγάλη φασαρία γι'αυτό. Μάλιστα ένας εξαιρετικός κύριος μπορεί και κάνει χιουμορ και γελά με την καρδιά του. Τον θαυμάζω πραγματικά που παρόλη την ηλικία του, τα προβλήματα υγείας που έχει γελά και διασκεδάζει την κάθε στιγμή.

Όλοι φοβόμαστε μια τέτοια διάγνωση. Το πρώτο πράγμα που περνά στο μυαλό των περισσότερων μόλις ακούσουμε τη λέξη καρκίνος είναι θάνατος. Άσχετως του ότι πλέον υπάρχουν πολλές θεραπείες και αν βρεθεί έγκαιρα και σε σημείο που μπορεί να αφαιρεθεί είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό απ'ότι νομίζουμε ιάσιμος.

Όταν έμαθα για μια παλιά συνάδελφο κάποιες λεπτομέρειες δεν ήθελα να ρωτήσω αν όντως έχει καρκίνο γιατί δεν ήθελα να το επιβεβαιώσω. Σαν παιδάκι αντέδρασα που νομίζει ότι αν αποφυγει να μάθει τότε μπορεί να μην είναι αυτό που φοβάται. Παρόλα αυτά αυτή η αντίδραση μου ήταν αυθόρμητη στο αναπάντεχο της είδησης. 

Από τότε, όπως είπα και πιο πάνω, ένα σωρό άλλα άτομα που γνωρίζω και συμπαθώ έμαθα ότι πάσχουν κι αυτά από καρκίνο. Πλέον δεν μπορώ να το αγνοώ ελπίζοντας να μην κατάλαβα καλά. Όσο κι αν στεναχωριέμαι πρέπει να το συνειδητοποιήσω και να προσπαθήσω να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω. 

Με τρομάζει αυτή η ασθένεια, η πιθανότητα να χάσω κάποιο άτομο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως βρίσκουν αυτή τη δύναμη και το αντιμετωπίζουν τα άτομα που υποφέρουν. Νομίζω πως ο Θεός τους δίνει δύναμη και κουράγιο. Ίσως και να κρύβουν το συναισθήματα τους.

Μια άλλη αγαπημένη συνάδελφος μια μέρα είχε έρθει στη δουλειά και μας έλεγε ήρεμα πως ένιωθε, τι θεραπείες έκανε και σε μια φάση την έπιασαν τα κλάματα και δεν μπορούσε να σταματήσει. Κανείς και καμιά μας δεν έκλαψε, όλοι κι όλες προσπαθήσαμε να της δώσουμε κουράγιο. παρηγοριά, αλλά αυτή η κατάρευση της θα μείνει μαζί μου για πάντα. Ίσως να κατάρευσε γιατί τα προηγούμενα χρόνια έχασε πολλούς συγγενείς απ'τον καρκίνο και είχε ζήσει πολλές φορές αυτήν την πορεία που πλέον έβλεπε να προδιαγράφεται μπροστά της. Ακούω νέα της και ξέρω πως ακόμα παλεύει. Όλοι λένε ότι η ψυχολογία της δεν είναι καλή και αυτό δε βοηθά στην ανάρρωση, αλλά ποιος μπορεί να την κατηγορήσει για τον τρόπο που αισθάνεται; Άλλωστε καλύτερα που εξωτερικεύει τον πόνο, το φόβο, τις σκέψεις της παρά να προσποιούνταν πως όλα είναι μια χαρά ενώ μέσα να της έτρεμε. Έτσι παίρνει και στήριξη.

Όπως και να'χει εύχομαι κι ελπίζω πολύ σύντομα όλοι όσοι υποφέρουν να μπει η αρρώστια σε ύφεση, να υποχωρήσει, να γίνουν καλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους βάζοντας τον πόλεμο με τον καρκίνο στο οπλοστάσιο των εμπειριών τους.

_____________________________________________________

Παράληψα να αναφέρω τη νονά μου που έχασα πέρυσι. Είχαμε χάσει επαφή τα τελευταία χρόνια και έφταιγα εγώ. Την είχα δει μια μέρα στην είσοδο ενός πολυκαταστήματος και μιλήσαμε λίγο. Δεν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπα. Αρρώστησε με καρκίνο στο πάγκρεας και μέσα σε 2 μήνες έχασε τη μάχη. Δεν πρόλαβα να μάθω ότι αρρώστησε και με πήρε η μάνα μου για να μου πει ότι πέθανε, όταν ήμουν δουλειά. Σοκαρίστηκα και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Ο Θεός να αναπαύσει τη ψυχή της!!

16 σχόλια:

  1. Δύσκολη αρρώστια. Και οσο περνάν τα χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι που ξέρω νοσούν, που είναι τρομαχτικό.
    Το πιο σημαντικό είναι να βλέπεις τη ζωή θετικά,να εχεις καλή ψυχολογία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να φτάσουν πολύ ψηλά.
    Έχουν ανακαλύψει και έχουν κατασκευάσει τόσα πολλά!
    Ο καρκίνος μοιάζει να είναι η κατάρα μας...
    Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν πολλές πιθανότητες ίασης. Υπάρχουν όμως άλλες που η αρρώστια απλά δεν τους δίνει καν την ευκαιρία να το παλέψουν.
    Έχεις δίκιο πάντως.
    Η καλή ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο να γίνει κάποιος καλά.
    Και ας μην ξεχνάμε ότι θαύματα γίνονται καθημερινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θλιβερό θέμα,με έκπληξη άκουσα ότι ο θείος μου άρρωστος, είχε φροντίσει στο τελευταίο του ταξίδι να έχει πληρώσει όλα τα έξοδα,για να μην επιβαρύνει στους οικείους του!! τραγικό??
    καλησπέρα παρ όλα αυτά καλό πσκ εύχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αππωμένη σίγουρα παίζει ρόλο η ψυχολογία, αλλά πιστεύω ότι μεγάλο ρόλο παίζουν η κληρονομικότητα και το περιβαλλον.

    Πολύ λιγότερο παίζει ρόλο ο τρόπος ζωής, υπάρχουν άνθρωποι που καπνίζουν χρόνια και δεν παθαίνουν τίποτα και άνθρωποι που δεν κάπνισαν ποτέ και παθαίνουν καρκίνο στους πνεύμονες. Τραγικό αλλά αληθινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Lilith όντως κατάρα είναι αλλά που θα μας πάει θα τη νικήσουμε κι αυτή. Τόσες αρρώστιες στο παρελθόν σκότωναν πολλούς και τώρα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Το ίδιο θα συμβεί και με τον καρκίνο θέλω να πιστεύω.

    Θαύματα γίνονται δίκιο έχεις Λιλιθάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΦΟΥΛΗ μου δεν μπορώ να πω ότι τον καταλαβαίνω αλλά απ'την άλλη η νονά μου πέθανε ξαφνικά χωρίς να προλάβει να κανονίσει τίποτα και εμφανίστηκαν διάφορα προβλήματα. Ίσως ήθελε να μην αφήσει προβλήματα πίσω του.
    Καλό σ/κ Φούλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ δύσκολες καταστάσεις, δε θα ήθελε κανένας να τις περάσει. Δυστυχώς μεγαλώνοντας κάποια πράγματα που ακούγαμε για άλλους αρχίζουν να συμβαίνουν σε άτομα του περιβάλλοντός μας ή και σε μας. Κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει, γι αυτό ας ζούμε κι ας απολαμβάνουμε το τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος15/10/10, 7:34 μ.μ.

    Τουλάχιστον ξέρουν πως θα φυγουν και δεν αφηνουν πισω εκκρεμότητες!

    Ένας γέροντας άγιος του Αγιου Όρους έλεγε πως ο καρκίνος είναι αυτός που θα οδηγήσει πολύ κόσμο στον Παράδεισο, επειδή μας φέρνει καθημερινά σε επαφή με την λεγόμενη "μνήμη θανάτου"

    Δεν ξέρω αν συμφωνώ ή διαφωνώ με το γέροντα, αλλά ξέρω πως σε κάθε δυσκολία πρέπει να προσπαθούμε να παλεύουμε για το καλύτερο!

    καλησπερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. κι εγώ πέρσυ έχασα την νονά μου από τον ίδιο λόγο. Ευτυχώς για εμένα ήμουν δίπλα της all the way.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σκουλουκούιν συμφωνώ όσο ζούμε το τώρα τόσο περισσότερο απολαμβάνουμε τη ζωή και κερδίζουμε. Όταν βασανιζόμαστε με σχέδια ή μετανιώνουμε για το παρελθόν χάνουμε το παρόν που είναι το μόνο που έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. (Cou) Coula αυτό που λες μου θύμισε την 'προσευχή' : Θεε μου μη μου στείλεις όσα μπορώ ν'αντέξω.
    Είτε μας αρέσει είτε όχι οι δυσκολίες είναι μέρος τις ζωής.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. mahler φέτος κοντά στον 1 χρόνο από το θάνατο της την είδα για πρώτη φορά όνειρο. Είναι λες και ήρθε να μου πει να μην τη ξεχάσω. Συγκινήθηκα πολύ και το όνειρο ήταν ανατριχιαστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ δύσκολη αρρώστια που τις περισσότερς φορές "γονατίζει" τον άνθρωπο και ψυχολογικά επειδή με τις χημειοθεραπείες αλλάζει η εμφάνιση του κάνοντας γνωστό και στους γύρω ότι κάτι δεν πάει καλά. Νομίζω ότι αποτελεί την σημαντικότερη αρρωστια της γενιάς μας καθότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι νοσούν. Σε πολλές περιπτώσεις η ίαση είναι πιθανή, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα. Κάπως έτσι έχασα ένα φίλο και γείτονα στα 15 του. Ούτε μήνας. Από τα μεγαλύτερα σοκ που έχω πάθει γιατί νομίζαμε ότι θα πεθάνουμε δίπλα δίπλα στα 80 μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. δεν θελω καν να τον αναφερω,απο διπλα περασα και μεχρι τωρα παω καλα!
    αλλα ποτε δεν ξερεις τι γινεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. NdN να ζήσεις να θυμάσαι το φίλο σου.
    Νομίζω όταν χάσεις κάποιο κοντινό σου άτομα σ'αυτή την ηλικία είναι πιο σοκαριστικό γιατί είναι η πρώτη φορά και γιατί όσο πιο νέος είσαι τόσο πιο έντονα σου μένουν τέτοιες αναμνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. stella μου καλά να'σαι πάντοτε!
    φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...