7 Ιουν 2010

Το φιλάκι

Όταν ήμουν 11 χρονών δέχτηκα το πρώτο φιλί από αγόρι. Είχα σκύψει να δέσω το κορδόνι του αθλητικού που λύθηκε στη βάση της σκάλας και ξαφνικά δέχτηκα ένα φιλί σαν χάδι στο δεξί μου μάγουλο. Δεν ήξερα πως ν’αντιδράσω και μέχρι να καταλάβω τι έγινε ο Άγγελος που μου το’χε δώσει είχε εξαφανιστεί. Από δίπλα όμως οι συμμαθήτριες είχαν ήδη αρχίσει την καζούρα «χαχαχαχα σε φίλησε ο Άγγελος! Χαχαχαχα σε θέλει ο Άγγελος!» έλεγαν και φώναζαν ν’ακούνε όλα τα παιδιά στο διάλειμμα. Κόκκινη σαν το παντζάρι εγώ να προσπαθώ να τους κλείσω τα στόματα.

Ο Άγγελος ήταν ένα γλυκό μεγαχρινό αγόρι που είχε έρθει στο σχολείο εκείνη τη χρονιά με ένα φίλο του τον Παύλο από ένα άλλο σχολείο που είχε κλείσει. Ήταν κι οι δύο τόσο ωραίοι που τα κορίτσια είχαμε χωριστεί σε δυο ομάδες με βάση το ποιος μας άρεσε. Εγώ ήμουν στην ομάδα του Παύλου γιατί ο Παύλος είχε άσπρο δέρμα και καστανό μαλλί. Εκτός απ’ αυτό ο Παύλος ήταν το πειρακτήρι της τάξης κι από τότε είχα μια έλξη σ’ αυτούς που έχουν χιούμορ, ενίοτε και ακραίο. Ενώ ο Άγγελος ήταν το καλό παιδί, χαμογελαστός, ευγενικός, βοηθούσε όποιον κι όποια του το ζητούσε. Ποτέ μου δεν μου άρεσε πέρα από φίλος.

Και να’μαι τώρα να προσπαθώ να σταματήσω τις συμμαθήτριες από το να κυκλοφορήσουν τη φήμη ότι τα είχα φτιάξει μαζί του. Γιατί στο παιδικό μυαλό τους δεν μπορούσε φυσικά να χωρέσει η πιθανότητα να με φίλησε στο μάγουλο χωρίς να είχε προηγηθεί κάτι μεταξύ μας.

Τέτοια ντροπή δεν είχα ξανανιώσει στη ζωή μου. Ήθελα να τον κυνηγήσω και να τον χαστουκίσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι τον είχε πιάσει. Ευτυχώς το κουδούνι κτύπησε και τρέξαμε όλες να γυρίσουμε στην τάξη. Είχα την ελπίδα εγώ ότι άμα άρχιζε το μάθημα θα ξεχνιόταν το φιλί του διαλείμματος. Όταν μπήκαμε μέσα ο Άγγελος κι ο Παύλος ήταν ήδη εκεί, στο τελευταίο θρανίο και γελούσαν συνωμοτικά. Προχώρησα προς το πρώτο θρανίο (που μ’ είχε βάλει να κάτσω ο δάσκαλος γιατί ήμουν πολυλογού κι ενοχλούσα το μάθημα) και κάθισα χωρίς να κοιτάξω πίσω μου όσο κι αν ήθελα να τον κοιτάξω. Ήξερα ότι τα άλλα κοριτσάκια με παρακολουθούσαν για να δουν τι συμβαίνει μεταξύ μας.

Ευτυχώς το μάθημα τέλειωσε χωρίς επεισόδια. Το κουδούνι κτύπησε για τελευταία φορά εκείνη τη μέρα και σχολάσαμε. Την επόμενη μέρα κάτι νέο συνέβηκε και το επεισόδιο με το φιλί ξεχάστηκε απ’ όλες… εκτός από μένα. Όταν μεγάλωσα συνειδητοποίησα ότι το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν μια γλυκιά κι όμορφη κίνηση που θα θυμάμαι πάντα με χαμόγελο.

12 σχόλια:

  1. Τι ομορφη γλυκεια παδικη αναμνηση! Αυτές οι αναμνησεις είναι το βάλσαμο που χρειαζομαστε για να ζούμε στην πραγματικοτητα! Μπραβο που την μοιραστηκες μαζι μας!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τον καημένο τον Άγγελο...
    Η κατάρα των "καλών παιδιών"... να τους βλέπουν τα κορίτσια πάντα σαν "καλούς φίλους"! :)
    Σε καταλαβαίνω πάντως, γιατί κι' εγώ σ' εκείνη την ηλικία θύμωνα πολύ όταν έδειχνε προτίμηση για μένα κάποιος που δεν τον γούσταρα καθόλου!
    Ήθελα να τον πλακώσω στο ξύλο!!! :)))
    Είσαι τυχερή, παρόλα αυτά, γιατί έχεις να θυμάσαι ένα τόσο αγνό φιλί...
    Να του το αναγνωρίσουμε του Άγγελου όμως...
    Ήθελε κότσια για να το κάνει αυτό μπροστά σε όλες σου τις φίλες! ;)

    Φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ βρε, τα παιδικά αθώα σκιρτήματα!!
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. άραγε έμεινε έτσι ωραίος και αυθόρμητος ο Άγγελος; μπορούμε να μάθουμε το τηλέφωνο του;
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρούλι μου όντως είναι βάλσαμο και με γεμίζουν χαμόγελα :)
    Φιλάκια

    Λιλιθ μου ήθελε κότσια κι ακόμα αναρωτιέμαι πως του ήρθε! :)))
    Φιλάκια

    Φούλη όπως τα λες, αθώα και παιδικά :)

    Ουφ έμεινε έτσι ναι αλλά παντρεύτηκε πολύ νωρίς (γιατί συνεχίσαμε να είμαστε συμμαθητές μέχρι την γ' λυκείου και που και που ακούω ακόμα νέα του) και έχει αν δεν κάνω λάθος και 3 παιδάκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εδώ που τα λέμε καθαρματάκι ο Άγγελος, να τρέχει και να φιλάει κοριτσάκια στις σκάλες.

    Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πω πω συγκινήθηκα.... τι γλυκό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. s_pablo καθαρματάκι λες; :)) Όχι μωρέ δεν ήταν, ατακτούλης και πειρακτήρι ναι αλλά καθαρματάκι όχι. Ούτε σιγανό ποταμάκι ήταν. Απλά στο πιο πάνω στιγμιότυπο ήταν στην αρχή..

    ζέκια μου έτσι το θυμάμαι κι εγώ με γλύκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άγγελος ήταν αυτός ή διαβολάκι;; Πολύ ωραία η ιστορία σου.. Μπορεί να τη θυμάται κι εκείνος και να τη διηγείται στα 3 του παιδάκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος15/6/10, 10:35 π.μ.

    Αχ αυτό το πρώτο φιλί!

    Πάντα τόσο ξεχωριστό!

    Μου θύμησες τι δική μου πρώτη φορά!!!!

    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. εγώ πάλι όταν φίλησα μια συμμαθήτρια μου στα σκαλιά του σχολείου στο σχόλασμα έγινε σκάνδαλο μεγατόνων. Η κοπέλα ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερή μου και πέρα από την καζούρα που έτρωγα για μήνες από τους συμμαθητές (διότι εμείς τα είχαμε φτιάξει τότε) θυμάμαι ακόμη την φρίκη με την οποία αντιμετώπισε η μάνα μου το συμβάν (που έγινε μπροστά στα μάτια της όπως και ολόκληρου σχεδόν του σχολείου). Βέβαια αν τότε μπορούσε να υποψιαστεί πως θα της βγω αδερφή μάλλον θα αντιδρούσε διαφορετικά χαχαχα.

    Όπως και να έχει το πρώτο αυτό φιλί ήταν μια αποκρουστικά φρικτή εμπειρία (όπως αποδείχτηκε απο τις συνέπειες) που μόνο με πόνο το ανακαλώ στην μνήμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. astakouli λες να τη θυμάται; δεν ξέρω μπορεί :)

    Merlin είναι πάντα γλυκό το πρώτο φιλί και το θυμάσαι όσος καιρός και να περάσει νομίζω.

    mahler μα πως έκαναν τα παιδιά κι η μάνα σου για ένα φιλάκι αθώο κατά βάση και παιδικό; και που τα φτιάξατε με την κοπέλα τι έγινε; όταν η αντίδραση δεν είναι ανάλογη της πράξης όντως σου αφήνει ανεξίτιλα σημάδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...