10 Μαΐ 2010

Μπλόγκερς-Δημοσιογράφοι-ΚΑΝΝΙΒΑΛΟΙ

Είδα μπλογκς που δημοσίευσαν φωτογραφίες νεκρών. Και βγήκα απ’τα ρούχα μου. Κι έγραψα σκληρά λόγια που υπό κανονικές συνθήκες δε θα ξεστόμιζα ποτέ, πόσο μάλλον να γράψω…

Όμως πως μπορεί κάποιος να μη σέβεται τους νεκρούς; Πρώτο είναι ανυπεράσπιστοί. Δεύτερο κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε. Τρίτο σε μια χώρα που όλα έχουν διαστρεβλωθεί, καταργηθεί ας μείνει τουλάχιστον ο σεβασμός προς τους νεκρούς. Τουλάχιστον. Τέταρτο δε σκέφτηκαν ούτε μια στιγμή πως θα αισθάνονταν οι ίδιοι βλέποντας φωτογραφίες των δικών τους ανθρώπων να κείτονται νεκροί; Τι σόι άνθρωπος το κάνει αυτό;! Δε σκέφτηκαν ότι έχουν συγγενείς τα άτομα αυτά; Ή ότι δικαιούνται να προστατευτούν τη στιγμή του θανάτου τους;

Δεν μπορεί για τη χάρη της «ενημέρωσης» ή της δήθεν αλήθειας να δημοσιεύεις τέτοιες φωτογραφίες και να βεβηλώνεις τους ανθρώπους που έφυγαν και τη μνήμη τους.

Όταν είχε πέσει στις 14/8/2005 το αεροπλάνο της Ήλιος μια κυπριακή εφημερίδα είχε στην πρώτη της σελίδα φωτογραφία με τα απανθρακωμένα πτώματα να κρατούν σφικτά τα χερούλια των καρέκλων. Αυτή η φωτογραφία θα μείνει πάντα ζωντανή μέσα μου. Δεν ήθελα να τη δω. Δεν πρόσθεσε τίποτα στην είδηση. Συγκλόνισε όμως. Πούλησε.

Γιατί πουλά ο θάνατος; Γιατί αυτοί που τα κάνουν αυτά δεν σκέφτονται ότι τα βλέπουν και συγγενείς που μέχρι χθες αγκάλιαζαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και τώρα τα βλέπουν να κοίτονται νεκρά για χάρη της τηλεθέασης ή της αναγνωσιμότητας ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Δε φτάνει που τα έχασαν πρέπει να μείνουν στη μνήμη και τη καρδιά τους οι εικόνες απ’τα νεκρά κι άψυχα τους σώματα, που κοίτονται απροστάτευτα, ανυπεράστηστα.

Τους σκότωσαν οι ανεγκέφαλοι μια φορά με τις μολότωφ κι άλλες τόσες εσείς με τις φωτογραφίες σας, τα σχόλια σας. Όλα στο βωμό του χρήματος, όλα στο βωμό του κέρδους..

Ε λοιπόν όχι «κύριοι» δημοσιογράφοι και μπλογκερς (που με κάνατε να ντρέπομαι που μπλογκάρω) δε θέλουμε να βλέπουμε πτώματα. Δε θέλουμε να βεβηλώνετε τους νεκρούς για να πουλήσετε τις φυλλάδες σας, για να διαβάσουν το μπλογκ σας. Η συμπεριφορά σας δε μπορεί να δικαιολογηθεί με κανένα τρόπο.

11 σχόλια:

  1. Πιστεύω ότι το άτομο που αναφέρεσαι δεν το έκανε για αυτό που νομίζεις,είναι ψυχούλα και φυσικά δεν έχει ανάγκη αναγνωσιμότητας!!!
    Καλημέρα σου...φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/5/10, 10:47 π.μ.

    Θα συμφωνήσω με την Φούλη ως προς ένα συγκεκριμένο άτομο που ανάρτησε φωτο!

    Αλλά έχεις δίκιο ως προς τον κανιβαλλισμό τον οποίο στρατεύουν κυρίως τα ΜΜΕ για να πουλήσουν...(βλέπε κηδείες)
    Κι ο κόσμος έχει γίνει πολύ διεστραμμένος!!!!

    Αυτό που λες πως δεν προσφέρουν τίποτα στην είδηση όλα αυτά, είναι επίσης πολύ σωστό.
    Αλλά το ξέρουμε καλά πως η δεοντολογία στην είδηση είναι ανύπαρκτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φούλη για μένα δεν υπάρχει δικαιολογία για κάτι τέτοιο για κανένα.
    Καλη σου μέρα.

    Coula ο κανιβαλλισμός δεν περιορίζεται κάπου δυστυχώς. Όσο πάει εξαπλώνεται και θεριεύει. Η λέξη δεοντολογία για αυτούς είναι προφανώς άγνωστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι αυτό που έγραψες... πουλάει ο θάνατος, πουλάει η φτώχια, ότι πουλάει καλά το δημοσιεύουν... δεν έχουνε ηθικές αναστολές... αν είχαν θα ήσαν άνθρωποι!!! το θυμάμαι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας με το ατύχημα του αεροσκάφους -και θυμάμαι να διερωτώμαι.. μα καλά δεν σέβονται την οικογένεια των νεκρών;;; Μαμμωνάς κυβερνάει και όλα στάχτη γύρω του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ Ελένη μου όλοι το θυμόμαστε όσοι είχαμε την ατυχία να το δούμε. Και συμφωνώ απόλυτα δεν είναι άνθρωποι αυτοί που κάνουν όλα αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ξερω που αναφερεσε το ιδιο της εγραψα κι εγω.
    αλλα αν ηταν δικοι τους νεκροι θα ειχαν λυσσαξει πως δεν τους σεβονται
    αλλα ετσι ειναι "νεκροι και δικαιωται"
    πρεπει να ειναι κανεις πεθαμενος για να μην τους ειναι κινδυνος και να μπορεσουν να στησουν πανω στο θανατο νεες φιεστες
    τετοιες ωρες ευχομαι να γινει πυρηνικος πολεμος,ενας νεος κατακλυσμος
    οχι δεν υπαρχει οικτος για τπτ ποια
    κανω σκληρες σκεψεις και ειναι τοση η αγανακτηση που ελπιζω να γινουν καποτε ανθρωποι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ευτυχώς δεν είχα δει τη φωτό από το αεροπορικό που λες... αρκετά με στοιχειώνει!!!

    γιατί το άλλο με τις ειδήσεις; βλέπω σπάνια ειδήσεις στη τηλεόραση και πάντα θα δείξει ατύχημα και πάντα θα δείξει παπούτσια στην άσφαλτο, προσωπικά αντικείμενα κλπ... αυτό το πράγμα είναι φριχτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στέλλα μου ακριβώς αυτό. Ο νεκρός είναι νεκρός και πρέπει να τον σεβόμαστε ανεξαρτήτως αν είναι δικός μας ή ξένος. Αλλιώς δεν είμαστε άνθρωποι. Τελεία και παύλα. Κι εγώ έχω αγανακτίσει μ'αυτή την ιστορία και ειλικρινά είναι η πρώτη φορά που ντράπηκα που είμαι μπλογκερ.

    Ουφ είσαι τυχερή που δεν την είδες.. Άλλο να δεις προσωπικά αντικείμενα κι άλλο το ίδιο το άψυχο σώμα. Άσε καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και να 'ταν μόνο η φωτογραφία; Το σκηνοθετημένο βίντεο στο οποίο δήθεν τάχα κατέθεσε λουλούδια ο σύζυγος της μίας θανούσας που το πας; Εμφάνισαν ως σύζυγο έναν τύπο 20 κιλά βαρύτερο και 15 πόντους ψηλότερο από τον πραγματικό, εκτός αν το πένθος σου αλλάζει τις διαστάσεις...ξεφτίλα τίποτα άλλο δεν έχω να πω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κίρκη πάλι καλά που δεν το είδα κι αυτό. Ξεφτίλα κι απανθρωπιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δε ξέρω αν θυμάσαι τις μεγάλες φωτιές στην Ελλάδα,σε μια βόλτα μου στο διαδίκτυο τότε ένας τυπάς έδειχνε απανθρακωμένα πτώματα για να τονίσει και καλά την κρατική αναλγησία..βεβαια ήταν ΠΑΣΟΚ του κερατά και το έκανε για τον Καραμανλή λες και χρειαζόταν αυτό για να τον ρίξει..έφτανε η δική του βλακεία...
    από την άλλη...
    όταν βλέπεις τον νεκρό,νομίζω πως πορώνεσαι περισσότερο σε θέματα δικαιοσύνης...
    πορώνεσαι να βρεις τον ένοχο.
    Πορώνεσαι εναντίον του άδικου...
    Τέλος,παίζει τεράστια σημασία νομίζω ο λόγος που το κάνεις...
    αν το κάνεις για τηλεθέαση ή αναγνωσιμότητα ,για να πουλήσεις βρε παιδί,είσαι απλά τιποτένιος.
    όπως και να έχει αυτό που με κόβει...είναι επιτέλους σε αυτή τη ρημαδοχώρα οι υπεύθυνοι και οι εγκληματίες να τιμωρηθούν παραδειγματικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...