6 Νοε 2009

Γλυκός εθισμός - παιδεμός

Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν ένα σωρό εθισμοί που μπορούν να μας βασανίσουν. Εθισμός σε ουσίες, στο τσιγάρο, το αλκοολ, τα χάπια, είναι από τους πιο γνωστούς. Υπάρχει όμως άλλος ένας εθισμός που αν και όχι πολύ γνωστός σίγουρα βασανίζει πολλούς από μας: ο εθισμός στην ζάχαρη

Η γλυκιά γεύση στη φύση εξυπηρετούσε τους ανθρώπους παλιά ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν τους καρπούς που δεν ήταν δηλητηριώδης και είχαν γλυκιά γεύση από τους άλλους που ήταν δηλητηριώδης και είχαν ξινή συνήθως γεύση. Η ζάχαρη σε αντίθεση με το αλάτι δεν βρίσκεται στη γνωστή της μορφή πουθενά στη φύση κι αυτό γιατί είναι προίόν φτιαγμένο από τον άνθρωπο. Με τα χρόνια και τη βιομηχανοποίηση της παραγωγής έκανε την εμφάνιση της η ζάχαρη όπως τη ξέρουμε σήμερα, η οποία μέχρι τότε υπήρχε μόνο στη φύση, σε ακατάεργαστη μορφή στα ζαχαρότευτλα. 


Τελοσπάντων για να μην τα πολυλογώ η ζάχαρη προκαλεί εθισμό. Προσωπικά δηλώνω εθισμένη στη ζάχαρη και ξέρω ότι ποτέ δε θα γίνω καλά, πάντα θα πάσχω απ'τον εθισμό μου. Και δεν υπάρχουν κι Ανώνυμοι Ζαχαροεξαρτώμενοι να πάω να πω τον πόνο μου...

Από μικρή λάτρευα όλα τα γλυκά και κάθε ευκαιρία να τα γευτώ δεν πήγαινε ποτέ χαμένη. Άνθρωποι που άκουω να δηλώνουν κατά καιρούς ότι δεν τους αρέσουν τα γλυκά τους βλέπω απλά σαν εξωγήινους..

Τόσο εθισμένη είμαι στα γλυκά που σε νεαρή ηλικία (κάπου στα 8-9-10) αποφάσισα να κάνω δίαιτα μόνο με σοκολάτες! Μάλιστα αυτή ήταν η φαεινή ιδέα μου για να μπορώ να τρώω καθημερινά 4 σοκολάτες. Και σας πληροφορώ άντεξα για μια βδομάδα να μην τρώω τίποτα άλλο! Άρα καταλαβαίνετε πόσο παλιά και βαθιά πάει το πρόβλημα μου.

Άμα μου κεράσουν γλυκό; Μην τα ρωτάτε καλύτερα. Δίνουν καλέ ηρωίνη στον πρεζάκια; Όχι! Κερνούν όμως γλυκό στον ζαχαροεξαρτώμενο μια χαρά. Κι αν πεις όχι τον προσβάλλεις κι όλας τον άλλο. Έλα όμως που τις περισσότερες φορές δε θες να πεις όχι.. Κάποια φάση που προσπαθώ να απεξαρτηθώ από τα  γλυκά τα πέρνω από ευγένεια και τα πετάω. Είναι ο μόνος τρόπος που βρήκα να αντεπεξέλθω στον πειρασμό. 

Τελοσπάντων. Τα τελευταία χρόνια ειχα φτάσει στο σημείο να τρώω κάθε μέρα κι από κάτι γλυκό. Κάποιες φορές αυτό ήταν το highlight της μέρας. Όπως π.χ. έρχεται ο αλκοολικός σπίτι απ'τη δουλειά και σκέφτεται να βάλει ένα ποτήρι να πιεί να χαλαρώσει; Ένα τέτοιο πράγμα. Σκεφτόμουν κι εγώ κάθε μέρα τι γλυκό θα έτρωγα και δεν έβλεπα την ώρα να το γευτώ.

Τώρα όμως θέλω εδώ δημόσια με περηφάνια α δηλώσω ότι κατάφερα εδώ και μια  ολάκερη βδομάδα να μη φάω κανένα γλυκό! Αλλά όταν λέω κανένα εννοώ κανένα. Γιατί κι ένα γλυκό με χαμηλά λιπαρά και θερμίδες να φάω δεν έχει σημασία... το κακό θα έχει γίνει και θα ξαναπέσω. Είναι εθισμός του όλα ή τίποτα.. Τουλάχιστον για μένα. Ή κάθε μέρα ζαχαρίτσα ή καθόλου! Προσπαθώ να το πάρω σαν τους αλκοοολικούς κι εγώ λοιπόν: One day at a time! Κάθε μέρα λέω θα το παλέψω και σήμερα.. και σιγά-σιγά πολλαπλασιάζονται οι μέρες!

7 σχόλια:

  1. χαχαχαχαχ καλά σε καταλαβαίνω εν μέρη :))
    Μ αρέσουν τα γλυκά αλλά όσο στο βαθμό του εθισμού.
    Είναι ανάλογα την φάση, μπορεί να περάσει μήνας και να μην ακουμπήσω ούτε ένα μπορεί σε μια βδομάδα να φάω όσα σε ένα χρόνο :)))
    Και γενικά είμαι έτσι και με το φαί :)))

    Υπομονή
    τι άλλο να προτείνω :)))

    Φιλιάααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναστασία μου ακριβώς! Υπομονή χρειάζομαι. Εσύ είσαι τυχερή να μπορείς να μην τα ακουμπήσεις για ένα ολάκερο μήνα χωρίς να σε ενοχλήσει.. :)
    Καλό σ/κ και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Agapiti Dorothea,
    emena o organismos mou exei 25 xronia pou ime en zoi, trava to gliko. Eidika meta to fagito mesimeriano i nikterino, den exei simasia!Oi peirasmoi pistevo exoun mia dosi "glikou" mesa!Gi afto alloste kai apagorevontai!
    Filakiaxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαχαχα, ένα θα σου πώ απο μικρός πάντα είχα κίνδυνο για να πάθω σάκχαρο.
    Λατρεύω τα γλυκά... αν κι τώρα τελευταία χωρίς να το επιδιώξω, τα έχω κόψει.

    Φιλάκιααα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/11/09, 4:34 μ.μ.

    Αχ γλυκά! Είμαι πολύ φαν του κέηκ, ιδιαίτερα μαζί με σκέτο γαλλικό καφέ. Από κει και πέρα τσίζκεηκ, λεμονόπιτα, τούρτα κάστανο και παγωτό βανίλια σκέτο... τέτοια δίνε μου και πάρε μου την ψυχή!

    ορίστε τώρα λιγώθηκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Dorothea μου, hang in there!!! :)))
    Αχ... λιονταράκι δεν είσαι;
    Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν Λέοντα (άντρα-γυναίκα) μέχρι σήμερα που να ΜΗΝ είναι γλυκατζής μέχρι σημείο εθισμού!
    Το 'χεις στο αίμα σου!
    Χαχαχαχααααα!!!
    Κάποτε είχα δυο φίλους μου (άντρας-γυναίκα) που όποτε συναντιόντουσαν έφερναν ο καθένας από μία τεράστια ΙΟΝ αμυγδάλου (ξέρεις... αυτές του κιλού) και τις καταβρόχθιζαν σε χρόνο ρεκόρ!
    Εγώ τους κοιτούσα και δεν πίστευα στα μάτια μου!
    Είμαι κι' εγώ εθισμένη (από παιδί), όχι όμως στη ζάχαρη. Στο αλάτι! Μπορώ να τρώω πατατάκια, γαριδάκια, πιτσίνια, pretzel κτλ... μέχρι τελικής πτώσεως! :)))
    Είμαι όμως περήφανη για τον εαυτό μου, αφού κατάφερα να μη φάω τίποτα από τα παραπάνω εδώ και αρκετούς μήνες. Η αποχή δεν οφείλεται στον έλεγχο βάρους (για κάποιο περίεργο λόγο ποτέ δεν με πάχαιναν όλα αυτά) αλλά στον φόβο μου ότι το αλάτι θα με στείλει στο Διάστημα αν δεν το ελέγξω...
    Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, εσύ κι' εγώ βρισκόμαστε στις δύο όχθες του ίδιου ποταμού και κάνουμε την ίδια προσπάθεια για να μην πέσουμε μέσα και να πνιγούμε!
    Χαχαχαχααααααα!!!
    Άντε... καλό κουράγιο και μην τα βάζεις κάτω!

    Υπογραφή
    The salt & vinegar junkie! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Melissa μελλισούλα έχεις απόλυτο δίκιο. Κάθε πειρασμός είναι γλυκός κι απαγορευμένος προσθέτω εγώ ;)
    Φιλάκια!

    Stratos χωρίς να το επιδιώξεις;!!! Ζηλεύω!! Είσαι τυχερός από γλυκατζής να γίνεις αδιάφορος έτσι αυτόματα! Καλή φάση μπράβο! :)

    tattooedladylydia αχ με λίγωσες κι εμένα βρε! Όλα όσα περιγράφεις ξυπνούνη άγρια ένστικτα! lol

    Lilith μου μπορεί να μην είμαι αλατοεξαρτώμενη αλλά τα πατατάκια μ'αρέσουν. Φυσικά όχι όσο τα γλυκά και μπορώ ανα πάσα στιγμή να τα κόψω χωρίς παιδεμό. Κάτι είναι κι αυτό ε; :)
    Ναι είμαι λιονταρίνα. Δεν το ήξερα ότι οι λέοντες έχουν αυτή την αδυναμία... καταραμένο ζώδιο!! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...