27 Αυγ 2009

Όταν πηγάιναμε μαζί σχολείο*...

Πάντα τέτοια εποχή θυμάμαι πως ένιωθα που θα ξεκινούσε η νέα σχολική χρονιά. Από τη μια απέραντη θλίψη που τέλειωνε το καλοκαίρι. Από την άλλη όμως μια ανυπομονησία, ένα άγχος, μια γλυκιά προσμονή για το τι θα φέρει η σχολική χρονιά. Ποιοι θα είναι οι νέοι καθηγητές, συμμαθητές;Άραγε ποια κασετίνα να πάρω; Ποιο μολύβι; Ποιο στυλό; Ποια σάκα;

Άραγε ποιος καθηγητής θα μας κάνει αρχαία, λατινικά, ιστορία, μαθηματικά, χημεία, φυσική, γυμναστική, άλγεβρα, γεωμετρία, βιολογία;




Πέρασε αρκετός καιρός από το τέλος του σχολείου. Και δεν το αγαπούσα ποτέ. Αλλά αυτή η περίοδος, ειδικά ο Σεπτέμβρης μου προκαλεί μια γλυκιά νοσταλγία. Τόση που καμιά φορά πάω και ψωνίζω σχολικά. Πριν κάποια χρόνια είχα πάρει μια σάκα. Πριν δυο χρόνια κάτι τετράδια. Φέτος κοίταγα για να πάρω κανενα περίεργο στυλό για το γραφείο. Έτσι για να μπω κι εγώ λίγο στο κλίμα των ημερών.

Ακόμα θυμάμαι τη πρώτη σχολική μου σάκα. Ήταν ορθογώνια σε σχήμα φακέλου και είχε μια μεγάλη σκηνή με τα στρουμφάκια. Μου φαινόταν μαγική αυτή η σάκα.

Και η πρώτη φορά που πήγα στο σχολείο... Πόσο τεράστιο μου φάνηκε. Πόσο μεγάλοι οι άλλοι μαθητές. Με κρατούσε από το χέρι η μαμά μου και αναρωτιόμουν πως θα πηγαίνω σε ένα τόσο μεγάλο σχολείο. Το κτίριο αυτού του σχολείου δε μου φαίνεται μεγάλο πια.. γιατί δεν είναι. Μα πάντα θυμάμαι αυτό το δέος που είχα νιώσει τότε, στα έξι μου χρόνια.

~~~~~~~~

Και το σχετικό τραγουδάκι από τους ΟΛΥΜΠΙΑΝΣ* που ο μπαμπάς μου έχει σε σαρανταπεντάρι. Θυμάμαι το άκουγα συνέχεια μια εποχή..



Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο
καθόσουνα στο διπλανό θρανίο
κι όταν μου έδινες το βιβλίο
μου 'λεγες σ΄ αγαπώ.
Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι
έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι
κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι
μου 'λεγες σ' αγαπώ.
Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια
δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα
που έχει μείνει μες την καρδιά μου
να μου λέει σ΄ αγαπώ.
Μα κάποια μέρα θα 'ρθεις πάλι πίσω
τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω
κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω
θα μου πεις σ' αγαπώ.
Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια
δεν θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια
κι όταν γεράσουμε πια ακόμα
θα μου λες σ ΄αγαπώ.

9 σχόλια:

  1. Κι εμένα το Σεπτέμβρη με πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία.
    Και είναι όλα όμορφα..
    Μου αρέσει που αρχίζει να βρέχει.. Η μυρωδιά της γης..
    :)
    Μου αρέσει αυτή η εποχή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ jacki μου αυτή η μυρωδιά ειδικά όταν έχει πολύ καιρό να βρέξει και μοσκοβολά χώμα και φύση έστω και στις πόλεις. είναι πανέμορφα!
    κι εμένα μ’αρέσει. αγαπώ άνοιξη και φθινόπωρο πιο πολύ από τις άλλες εποχές. δυστυχώς όσο πάνε και συρρικνώνονται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε νιώθω απόλυτα! :)
    Εγώ το αγαπούσα το σχολείο...
    Και το νοσταλγώ... ειδικά το Σεπτέμβρη.
    Συνήθως τα παιδιά κλαίνε την πρώτη τους μέρα στο σχολείο. Εμένα, να φανταστείς ότι δεν με πήγε καν η μητέρα μου στο σχολείο! Πήγα με την αδελφή μου. Ούτε να το σκεφτείς να κλάψω!
    Ήμουνα τόσο χαρούμενη!!!
    Ανυπομονούσα να το ζήσω! :)
    Αυτό με τα σχολικά πάντως, το παθαίνω κι' εγώ κάθε Σεπτέμβρη. Μ' αρέσει να κοιτάω τις διαφημίσεις στα περιοδικά και να σκέφτομαι ποια τσάντα θα έπαιρνα άραγε αν ήμουνα τώρα παιδί...

    Ευτυχώς που μεγαλώσαμε, ε;
    χαχαχαχαχααα!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχω ακριβώς τα ίδια αισθήματα για τον Σεπτέμβρη!
    :-)

    ετοιμάζω ποστ για να τον καλωσορίσω και νόμιζα ότι ήμουν το μοναδικό άτομο που θέλει να αγοράζει σχολικά ενώ δεν αγαπούσε και πολύ το σχολείο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Lilith ευτυχώς που μεγαλώσαμε δε λες τίποτα! εγώ το μισούσα το σχολείο και ανυπομονούσα πως και πως να το τελείωσω :)

    @Ουφ! φαίνεται κάπως ανάποδο όντως από τη μια να μην αγαπούσες ποτέ το σχολείο κι απ΄την άλλη να θες να πάρεις σχολικά με την αρχή της κάθε νέας σχολικής χρονιάς.. χιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νιώθω τυχερή που δεν έχω ποτέ αποχωριστεί τα θρανία. (Είμαι καθηγήτρια...ξέρω ξέρω σκασίλα μας θα μου πεις :Ρ )
    Δεν υπάρχει περίπτωση ν' αρχίσει καινούρια χρονιά και να μην πάρω καινούρια στυλό, μολύβια, γόμες κι όλα τα σχετικά...σε σημείο που η κόρη μου ζηλεύει και μου τα παίρνει ένα ένα!
    Να φανταστείς πόσο παιδί είμαι παρά τα 40 μου χρόνια...
    Σε φιλώ
    Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εσύ τότε φιλενάδα καταλαβαίνεις καλά τη γλυκιά προσμονή που νιώθω κάθε χρόνο τέτοια εποχή. φυσικά δεν ξέρω αν θα ήταν γλυκιά αν έπρεπε να πάω στο σχολείο :))
    καλό Σ/Κ και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όμορφες αναμνήσεις Δωροθέα μου γλυκές τώρα!Τότε μπορεί να μην τις βλέπαμε έτσι,όμως όλα θέλουν το χρόνο τους για να εκτιμηθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. stalamatia μου ναι υπάρχουν όμορφες αναμνήσεις απ’ τα μαθητικά χρόνια αλλά είναι λίγες. πολύ περισσότερες απ’ τα φοιτητικά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...