28 Ιουλ 2009

Καλοκαιρινό ανέκδοτο!

Θέλω άδεια!

Είναι δύο υπάλληλοι σε ένα γραφείο και δεν την παλεύουν καθόλου.
Ιούλιος μήνας, ζέστη αφόρητη, πολλή δουλειά, όρεξη μηδέν.
Ο ένας έχει σαλτάρει τελείως και έπειτα από μερικές αποτυχημένες απόπειρες
να κερδίσει μια άδεια από το σκληρό αφεντικό, αποφασίζει να λάβει δραστικά μέτρα και να εκβιάσει λίγο την κατάσταση.
Πάει λοιπόν και κρεμιέται από το ταβάνι και αρχίζει να βγάζει περίεργους ήχους.
Μπαίνει το αφεντικό στο γραφείο, τον βλέπει, μένει κάγκελο.
- Τί έπαθες ρε; Γιατί κρεμάστηκες από το ταβάνι;
- Είμαι λάμπα!!
- Αα.. δεν πας καλά εσύ. Πάρε μια αδειούλα μπας και ξελαμπικάρεις λίγο.
Κατεβαίνει κάτω ο τύπος και φεύγει. Τον βλέπει ο συνάδελφος του και σηκώνεται και αυτός και τον ακολουθεί από πίσω.
Τον βλέπει το αφεντικό..
- Εσύ που πας;
- Ε, δεν μπορώ να δουλέψω μέσα στα σκοτάδια.


 

5 σχόλια:

  1. χαχχαχαχ καλά άπαιχτος ο τύπος.
    Έτσι είναι πως να δουλέψει στα σκοτάδια :))))

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. lol καλοκαιρινό κι επίκαιρο! νομίζω να ακολουθήσουμε όλοι οι εγκλωβισμένοι στα γραφεία το παράδειγμα τους :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τέλειο!!! Θα το κάνω forward στους συναδέλφους μπας και φιλοτιμηθεί κανένας να κρεμαστεί που το μπαλκόνι, εγώ έχω υψοφοβία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίο!Και παράδειγμα προς μιμιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ουφ! Καλημέρα! Το ήξερα ότι είναι παραδειγματικό αυτό το ανέκδοτο! lol

    @Pozitive Καλωσήρθες! Συμφωνώ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...