7 Ιουν 2009

Φεγγάρι Έρωτας Πάθος

Όταν.. όταν ο έρωτας έχει αυτό το πάθος... το δυνατό.. το αδάμαστο.. το αχόρταγο.. που σε καταπίνει.. σε διεκδικεί.. σε κερδίζει.. σε νικά.. παλεύει μαζί σου.. συνέχεια.. βρίσκεσαι σε μια διαρκή μάχη.. μια πάλη χωρίς τελειωμό.. χωρίς αρχή και χωρίς τέλος..

Όταν ο έρωτας.. αγκαλιά με τα φεγγάρια της εφηβείας.. της πρώτης νιότης.. της δεύτερης νιότης.. σου θυμίζουν.. στιγμές.. έρωτα.. πάθους.. στιγμές που αφέθηκες.. που αφέθηκες τόσο όσο δεν έπαιρνε άλλο.. παρασύρθηκες.. δόθηκες.. δόθηκες τόσο που δεν είχες άλλο.. ή έτσι άφησες τον άλλο να νομίσει.. ότι σε εξάντλησε.. ότι σου τα πήρε όλα..

Δεν κατάλαβε ποτέ πως οτιδήποτε πήρε το πήρε γιατί του το έδωσες.. γιατί σε πονούσε να το κρατήσεις.. γιατί το πάθος που ένιωθες γι'αυτόν.. αυτό το πάθος.. που ήταν στα όρια της αρρώστιας.. αυτό το πάθος.. έπρεπε να ξοδευτεί.. να καταναλωθεί κάπου.. και του έδωσες.. κομμάτι από τον εαυτό σου..

Όσο έδινες τόσο αυτό μεγάλωνε.. κι όσο έπαιρνε.. όσο μάζευε.. εκείνος μίκραινε.. συμμαζευόταν.. δεν ήταν η πηγή του πάθους.. ήταν το σημείο εκτόνωσης.. ήταν η αφορμή για να βγει.. να ξοδευτεί.. μπας και τελειώσει..

Μάταια όμως.. φούντωνε.. δεν ξοδευόταν...

Δεν ήσουν εσύ ο στόχος.. ήσουν απλά ένας σταθμός.. ένας σταθμός που με σημάδεψε ναι.. αλλά ένας σταθμός ανάμεσα σε άλλους..

Κι αν γυρνάω στιγμές κοντά σου με τη μνήμη.. κι αν σε θυμάμαι σε άσχετες φάσεις.. ή σχετικές.. δεν έχει σημασία.. είναι που είχα φτάσει να δώσω σε σένα μεγάλο μερίδιο του πάθους μου..

Σε θυμάμαι ναι.. κι εσύ με θυμάσαι.. το ξέρω.. μου το'χες πει κάποτε.. ότι δε θα με ξεχάσεις.. δεν το έλεγες για να με κολακέψεις.. το έλεγες γιατί έτσι ήταν.. γιατί το αχόρταγο, αχαλίνωτο πάθος έχει ένα τρόπο να μη σβήνει εύκολα απ'το μυαλό..

Το φεγγάρι σε έφερε στο μυαλό.. κι ας είναι αυτό καλοκαιρινό.. κι εκείνο.. το άλλο.. που μοιραστήκαμε ένα βράδυ.. ας ήταν χειμωνιάτικο... σε ένα αυτοκίνητο μέσα.. να το κοιτάμε..

η θάλασσα... το φεγγάρι.. εμείς...

Ναι σε θυμήθηκα.. τι άλλο θα μπορούσα να κάνω; Δε μου έδωσε άλλη επιλογή το φεγγάρι, η βραδυά και η θάλασσα.. Κι αν τώρα δακρύζω.. είναι που μου λείπει εκείνη η στιγμή.. κι ας με πλήγωσε βαθιά.. τη θέλω.. είναι κομμάτι της ιστορίας μας.. ή της ιστορίας που εγώ έζησα μαζί σου.. δεν ξέρω..

Είσαι σαν ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης.. αλλά που τον θέλω αυτό τον εφιάλτη.. τον επιζητώ.. τον ψάχνω..

Που να'σαι απόψε;

10 σχόλια:

  1. Απεξάρτιση τώρα...
    Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι αλλά μερικές φορές ψάχνοντας το καλύτερο χάνουμε το καλό που είναι μπροστά μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εδώ είμαι μωρέ
    απλά έψαχνα να παρκάρω
    g r

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα βλέπει εκλογικα αποτελέσματα βρε κοπελιά....
    Στην τιβι μπροστά θα είναι....

    (αστον να πάει στο καλό... και σταμάτα να υποφέρεις...αν μια φορά ειδατε το φεγγάρι και αυτό μέσα απο το αμάξι...δεν λέει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι σας θυμόμαστε και δεν μπορείτε να το απαγορεύσετε αυτό..
    Και όποτε θέλουμε θα σας θυμόμαστε.. Μπορεί και να σας αγαπάμε..
    Αλλά εσείς δε θα ξέρετε τίποτα.
    Ο έρωτας.. ε-ρωτάς... υπάρχει;
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. jacki μου καλημέρα! Ναι μπορούμε να νιώθουμε ό,τι νιώθουμε ελεύθερα. Άλλωστε τα αισθήματα δεν έχουν άγκυρες, να τις ρίξεις και να αράξεις. Τα αισθήματα είναι σαν καραβάκια στα ανοικτά. Πελαγοδρομούμε μαζί τους, πάμε μια δω, μια κει. Ποτέ δεν είναι σταθερά.
    Ο έρωτας υπάρχει.. πάει.. έρχεται.. χάνεται.. επιστρέφει.. άλλη μια μάχη που δίνεις και ξαναδίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το πάθος δεν είναι κακό, είναι κάτι που σου δίνει δύναμη και ζωή. Δεν το ζεις όμως μόνο μια φορά. Μπορείς να ζήσεις κι άλλες στιγμές τέτοιες, αρκεί να το θέλεις πραγματικά.... Με νέο πρόσωπο, να κάνεις καινούριες αναμνήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σίγουρα έχεις δίκιο Σταυρούλα μου. Απλά όταν είσαι για χρόνια με ένα άτομο το πάθος δίνει τη θέση του σε άλλα πράγματα, όπως συντροφικότητα, αγάπη, το οποία είναι πολύ σημαντικά. Αλλά το πάθος μου λείπει καμιά φορά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σήμερα πρόσεξα τι γράφεις στο προφίλ σου..
    Στο θέατρο δάσους την Τετάρτη που μας πέρασε το είπε ο Μάλαμας και έγινε πανικός..
    Ήταν ο αδερφός μου εκεί..
    Τελικά δε χωράς πουθενά πουθενά πουθενά..
    Δυστυχώς δε χωράω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ναι είναι ένα τραγούδι που δυστυχώς ή ευτυχώς με συντροφεύει γιατί με εκφράζει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...