22 Φεβ 2009

Απόδρασεις..

Ηλεκτρονική Έκδοση

http://new.enet.gr/?i=news.el.home&id=19850

Β. Παλαιοκώστας και Αλ. Ριζάι «πέταξαν» με ελικόπτερο από τον Κορυδαλλό

Απόδραση-καρμπόν από αέρος

Οι λεπτομέρειες από την προηγούμενη απόδραση όπως αποτυπώθηκαν στην έντυπη και στην ηλεκτρονική «Ε»

Με τον ίδιο τρόπο που είχαν αποδράσει από τις ίδιες φυλακές στις 4 Ιουνίου 2006, «πέταξαν» από τον Κορυδαλλό πριν από λίγο ο Β. Παλαιοκώστας και ο Αλκέτ Ριζάι.

Στο Πολυδένδρι βρέθηκε το ελικόπτερο της απόδρασης

Στο Πολυδένδρι βρέθηκε το ελικόπτερο της απόδρασης. Γύρω στις 4 το απόγευμα ελικόπτερο προσγειώθηκε στον προαύλιο χώρο των φυλακών Κορυδαλλού. Ταχύτατα επιβιβάστηκαν σε αυτό ο Βασίλης Παλαιοκώστας και ο Αλκέτ Ριζάι, ενώ οι φρουροί προσπάθησαν να ματαιώσουν την απόδραση πυροβολώντας, ανεπιτυχώς, κατά του ελικοπτέρου. Το αεροσκάφος απογειώθηκε και αποχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση. Σημειώνεται ότι ο αδερφός του Β. Παλαιοκώστας, Νίκος, κρατείται στις φυλακές Πάτρας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι αστυνομικές αρχές έχουν ήδη εντοπίσει το ελικόπτερο στην περιοχή του Καπανδριτίου. Στις περιοχές όπου εικάζεται ότι μπορεί να έχουν καταφύγει οι δραπέτες, βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη αστυνομική επιχείρηση. Πετούν δύο ελικόπτερα τη ΕΛ.ΑΣ. ενώ δεκάδες περιπολικά αλλά και δυνάμεις των ΕΚΑΜ περιπολούν και στα δύο ρεύματα της εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας.

Δεύτερη απόδραση με τον ίδιο τρόπο από τον Κορυδαλλό Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το ελικόπτερο κατόρθωσε να φτάσει ως και πάνω από τον Κορυδαλλό παραμένουν αδιευκρίνιστες. Σημειώνεται ότι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είχε επιλέξει το ίδιο δίδυμο για να αποδράσει από τις φυλακές την Κυριακή 4 Ιουνίου 2006. Τότε, ο Παλαιοκώστας είχε μισθώσει μαζί με συνεργό του ένα ελικόπτερο για περιηγητικούς λόγους. Σημειώνεται δε, ότι η σημερινή απόδραση έγινε ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η δίκη για την πρώτη, αυτήν της 4ης Ιουνίου 2006. Ο Βασίλης Παλαιοκώστας είχε συλληφθεί το καλοκαίρι του 2008, λίγες ημέρες μετά την απαγωγή του επιχειρηματία Μυλωνά.

Η επανάληψη του σκηνικού έχει προκαλέσει έντονα ερωτηματικά για το κατά πόσο η απόδραση του 2006 έγινε μάθημα για το (αρμόδιο για τις φυλακές) υπουργείο Δικαιοσύνης και τις Αρχές ασφαλείας.

Ονομάστε με αν θέλετε ακραία, αλλά λέω καλά έκανε ο Παλαιοκώστας και το έσκασε πάλι!

Αφού οι δεσμοφύλακες και της φυλακής τα σίδερα δεν μπορούν να τον κρατήσουν και από τη στιγμή που δεν έχει καμιά ελπίδα, κλεισμένος για 23 ώρες το εικοσιτετράωρο στην απομόνωση καλά έκανε και απέδρασε.

Όσο οι φυλακές θα είναι ανοργάνωτες, πρόχειρες και υπερπλήρεις καλά είναι να φαίνεται σε μας τους απ' έξω πόσο προβληματικές είναι, ώστε ίσως (κι είναι μεγάλο το ίσως εδώ) κάποτε να γίνουν κάποια πράγματα και να αλλάξει, να βελτιωθεί κάτι.

Μη νομίζετε ότι είμαι υπέρ των καταδίκων, οι περισσότεροι πληρώνουν τα λάθη τους με τον εγκλεισμό τους. Αλλά ο σκοπός - υποτίθεται τουλάχιστον - των φυλακών είναι να σωφρονίζουν: να παραδίδουν άτομα στην κοινωνία που πλήρωσαν και μπορούν να επανενταχτούν ώστε να μην ξαναεγκληματήσουν. Που είναι όμως οι δομές που αποτρέπουν κάτι τέτοιο; Ποιοι βοηθούν τους φυλακισμένους να βρουν δουλειά, κατάλυμα, και τελοσπάντων ένα τρόπο να ξαναμπούν στην κοινωνία; Κανείς δεν παρέχει έστω κάποια βασική βοήθεια! Δεν υπάρχει τίποτα.

Αν ένας κατάδικος που μπαίνει πρώτη φορά στη φυλακή δεν έχει οικογένεια να τον στηρίξει, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, να του δώσει ένα χέρι βοηθείας εκεί ακριβώς που το χρειάζεται, όταν βγει δεν θα 'χει άλλη επιλογή από το να γυρίσει, αργά ή γρήγορα στις κλοπές, τις βιαιοπραγίες ή οτιδήποτε άλλο ήταν ο λόγος που τον είχε στείλει στη φυλακή την πρώτη φορά.

Άρα πως αντιμετωπίζει η κοινωνία την υποτροπή στο έγκλημα; Τι μέτρα παίρνει ώστε να την μειώσει; Τι στήριξη προσφέρει στους μικροεγκληματίες, σε αυτούς που δεν έχουν προλάβει να πορωθούν, να κάνουν το έγκλημα επάγγελμα ώστε να μην καταλήξουν εκεί; Τίποτα απολύτως! Απλά σφυρίζει αδιάφορα και περιμένει ως δια μαγείας το πρόβλημα να λυθεί, ή ακόμα καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου.


2 σχόλια:

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...