19 Φεβ 2009

Και οι «γονείς» σκύλων κερδίζουν χαρά!




Επιμέλεια: Νανά Νταουντάκη

Την ίδια συναισθηματική εμπειρία που βιώνουν οι γονείς παιδιών, βιώνουν και οι… «γονείς» σκύλων. Το κλειδί των κοινών βιωμάτων είναι η ορμόνη «ωκυτοκίνη» που θεμελιώνει την εν λόγω σχέση, σύμφωνα με έρευνα Ιαπώνων επιστημόνων.

Όταν οι άνθρωποι περιποιούνται, αγκαλιάζουν ή παίζουν με το αγαπημένο τους κατοικίδιο, αυξάνει έως και 20% η ποσότητα της ορμόνης «ωκυτοκίνη», που είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη συναισθηματικών δεσμών, τη ρομαντική αγάπη και τη φροντίδα των παιδιών.

Η ωκυτοκίνη έχει επίσης την ιδιότητα να μειώνει το στρες, να καταπολεμά την μελαγχολία και αυξάνει την εμπιστοσύνη.

Οι βιολόγοι Μίχο Ναγκασάγουα και Τακεφούμι Κικουσούι του πανεπιστημίου Αζούμπα, ανέλυσαν δείγματα ούρων από ιδιοκτήτες σκύλων πριν και μετά το παιγνίδι με το σκύλο τους το οποίο είχαν μάλιστα βιντεοσκοπήσει.

Από τις αναλύσεις διαπιστώθηκε ότι είχαν αυξημένα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης και μάλιστα όσο περισσότερη ώρα είχαν κοιτάξει το σκύλο τους στα μάτια, τόσο πιο μεγαλύτερη συγκέντρωση της ορμόνης στα ούρα μετρήθηκε.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αύξηση της ωκυτοκίνης μπορεί να εξηγήσει γιατί το παιγνίδι με τον αγαπημένο σκύλο μπορεί να φτιάξει τη διάθεση κάποιου, να μειώσει το άγχος και τη μελαγχολία του.

Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η ωκυτοκίνη έπαιξε ρόλο στην εξημέρωση των σκύλων (από τους λύκους), που έκαναν οι άνθρωποι πριν περίπου 15.000 χρόνια.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση «Hormones and Behaviour».


http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=11&articleID=5563&la=1

2 σχόλια:

  1. Ολε!!!!!
    Ούτως η άλλως εγώ "παιδάκι μου" τη φωνάζω τόσα χρόνια την κούκλα μου...
    Όποιος δεν είχε ποτέ του κατοικίδιο, ιδιαίτερα σκύλο, δε θα το ζήσει ποτέ αυτό το μεγαλείο...
    Τον λυπάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα!
    Κι εγώ το Σνουπάκι το νιώθω παιδί μου! :)
    Κούκλος δεν είναι; (στη φώτο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...